Voorwoord ACOM Journaal mei 2025
Voor mij is de top 3 van de belangrijkste dagen in het jaar snel samengevat. In willekeurige volgorde zijn dat Dodenherdenking, Bevrijdingsdag en Veteranendag. Helaas moet ik constateren dat andere mensen daar, om uiteenlopende redenen, minder belang aan hechten.
Op 4 mei herdenken we de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in Europa en in Zuidoost-Azië, en sinds 1961 herdenken we ook de slachtoffers van “oorlogssituaties en vredesoperaties waarbij Nederland betrokken was na de Tweede Wereldoorlog”. We herdenken en eren daarmee, naar mijn als altijd bescheiden mening, de mensen die het hoogste offer hebben gebracht voor onze huidige vrijheid.
Daarnaast vieren we de Bevrijding op 5 mei. We vieren dan, wederom naar mijn bescheiden mening, de vrijheden waarvoor de eerdergenoemde mensen het hoogste offer hebben gebracht, waaronder de vrijheid van meningsuiting en het recht om te demonstreren. Die beide vrijheden zijn uiteraard niet grenzeloos maar wel van groot belang. Waar ik me dan mateloos aan stoor is dat er zelfs op 4 en 5 mei mensen zijn die menen deze dagen te moeten verstoren om een mening te geven of om, soms letterlijk, een schreeuw om aandacht te laten horen. Ik acht dat volledig respectloos. Ik heb elke dag van het jaar groot respect voor de eerdergenoemde gevallenen en ik ben dagelijks dankbaar voor mijn vrijheden. Dat er telkens weer mensen zijn die zelfs op deze dagen weigeren respect te tonen is dan ook te triest voor woorden.
De derde dag waar ik groot belang aan hecht is, zoals aangegeven, Veteranendag. Dit jaar heeft Veteranendag ook een andere setting. Door de NAVO-top die daarvoor in Den Haag wordt gehouden, is niet alleen heel Den Haag maandenlang en half Nederland enkele weken ontregeld, maar zijn er ook zeer veel mensen betrokken bij de organisatie in het algemeen en de veiligheid in het bijzonder.
Dit geldt niet alleen voor personeel van Defensie maar ook van bijvoorbeeld de politie. Derhalve was het noodzakelijk om het defilé op Veteranendag te schrappen uit het programma. Jammer, maar dat is wat het is. Ik zal die dag “gewoon” in Den Haag rondlopen. Ik hoop dan met vele leden en niet leden, met veteranen en niet-veteranen, in gesprek te kunnen gaan. Mijn respect en waardering voor veteranen zal die dag niet minder groot zijn door het ontbreken van het defilé, hoezeer ik dat ontbreken uiteraard betreur.
Als we kijken naar de eerdergenoemde dagen, raken wij toch steeds weer doordrongen van het besef dat de wereld om ons heen de laatste jaren steeds onveiliger werd en wordt. De vele conflicten en oorlogen in de wereld, waarvan die in Oekraïne zich toch heel dichtbij afspeelt, zijn zeker nog niet beëindigd en recent is daar nog het snel escalerende conflict tussen India en Pakistan bijgekomen. Men zou haast denken dat de wereldleiders en staatshoofden niets hebben geleerd van de ellende uit oorlogen en conflicten in het (recente) verleden. Honderdduizenden mensenlevens zijn verloren gegaan of verwoest en er is onmetelijk veel schade aangericht. Maar men blijft maar doorgaan en het lijkt dan telkenmale weer zo te zijn dat een mensenleven van generlei waarde is.
Op het moment dat ik dit voorwoord schrijf stijgt er witte rook op uit de geïmproviseerde schoorsteen op de Sixtijnse kapel. Er is een nieuwe Paus, de Amerikaan Robert Francis Prevost, met zijn 69 jaar een relatief jonge Paus, zal als Paus Leo XIV verder gaan. In zijn eerste zegen riep hij op tot “vrede voor alle volkeren.” Laten we dan maar hopen dat deze Pauselijke wereldleider meer invloed heeft dan alle andere wereldleiders die dachten en denken de diverse oorlogen en conflicten te kunnen stoppen en voor vrede te kunnen zorgen.
Vrede zij met u allen.