Voorwoord ACOM Journaal mei 2019
Last Updated on 16 mei 2019, 13:43 by
In het vorige nummer van het ACOM Journaal begon ik mijn voorwoord met de opmerking dat het op het moment van schrijven een herfstachtige dag was. Niet alleen qua weer, maar ook qua gevoel. Het was koel en somber en bij tijd en wijle zelfs guur.
Op de vroege morgen dat ik dit (mei-)voorwoord zit te schrijven, tjilpen de vogeltjes en komt de zon langzaam op. Maar het weer is deze week wisselend: Redelijk warme dagen met veel zon, maar er zijn ook dagen voorspeld met een temperatuur van net boven het vriespunt en bovendien kans op onweer, hagel en zelfs natte sneeuw.
Dat komt dan wel weer overeen met het overheersende gevoel. In het Sector Overleg Defensie op 23 april hebben wij, samen met alle zusterorganisaties, wederom het overleg moeten opschorten. Sterker nog, ditmaal is ook het vertrouwen opgezegd in de minister in haar rol als werkgever.
Dat gebeurt niet zomaar en daar zijn dan ook goede redenen voor. Allereerst bleek dat Defensie meende een fantastisch pakket aan verbeteringen voor ogen te hebben aangaande de arbeidsvoorwaarden, – een pakket waar wij ons volstrekt niet in herkenden.
Een groter onverteerbaar element voor ons was het gegeven dat de minister (gegeven de portefeuilleverdeling in de praktijk: de staatssecretaris) in de vergadering alle door ons, maar ook door de vertegenwoordigers van de andere bonden, aangedragen punten wegwuifde en/of bagatelliseerde.
Ook was er weer een kwestie over de communicatie. De bonden hebben op 16 april jl. het moment en de inhoud van de communicatie met Defensie afgestemd. Maar in de ochtend van de 17e april meende Defensie toch weer, zonder enige afstemming met of instemming van de bonden, eenzijdig te moeten gaan communiceren. Sterker nog, wij hadden aangegeven niet in te kunnen stemmen met deze communicatie.
De laatste vergadering van de Werkgroep Arbeidsvoorwaarden was vastgesteld op 16 april. Dat was dan ook het moment waarop alles op tafel had moeten liggen zodat de onderhandelaars konden bezien of dat zou kunnen leiden tot een onderhandelingsresultaat.
Voor ons dus een moment om de “knopen te tellen”. Dat tellen was snel klaar. Er waren te weinig knopen en de knopen die er waren bleken te klein voor de bijbehorende knoopsgaten of hingen aan een enkel draadje. Dan is er echt geen basis voor verder overleg. Defensie vond van wel, maar een en ander openbaar maken durfde men kennelijk toch niet aan.
Toen de minister vervolgens stelselmatig bleef weigeren in te stemmen met ons verzoek om wat er op tafel lag openbaar te maken was het voor alle bonden gedaan. Het is immers hoog tijd om het Defensiepersoneel daadwerkelijk op 1 te zetten. Dat doe je niet in een Defensienota maar met een arbeidsvoorwaardenpakket waar respect en waardering uit blijkt. Elke dag dat dit er niet ligt is een verloren dag voor Defensie. Want elke dag weer Vertrekken ervaren collegae en worden de tekorten groter.
Of het helpt zal de tijd moeten leren, maar voor mij was dit in ieder geval een goede reden om zelf wel transparant te zijn en de inzet van de ACOM bekend te maken. Dan weet u waar wij voor gaan. Wat Defensie daar tegenover stelt zal men vast niet openbaar maken, maar dan kent u in ieder geval onze kant van het verhaal.
Ik wens u dan ook, zowel qua weer als qua gevoel, op zeer korte termijn een zeer warme zomer toe.