Voorwoord ACOM Journaal juni 2021
Last Updated on 11 juni 2021, 08:48 by
Het zijn toch wel weer rare tijden voor ons allen. Medewerkers van Defensie zijn ook af en toe net mensen en hebben vaak een mening over alles. Maar ook veel vragen. Een deel van die vragen komt ook bij ons terecht en ik probeer dan ook vaak met mensen te bellen omdat mails en brieven een minder goed beeld geven. Overigens zou ik nog liever met iedereen in persoon (face to face) in gesprek gaan. Dat laatste lukt uiteraard niet altijd. Door de effecten van corona en de maatregelen daaromtrent enerzijds en door de agenda anderzijds.
Het overleg is immers wel (voor het grootste) deel opgeschort, dat betekent zeker niet dat er niets te doen is. En als u vragen heeft zou ik die zeker stellen, we zijn er als ACOM immers voor de leden en dat geldt ook zeker voor mij als uw voorzitter. Als u dat wenst zal ik proberen u te bellen of wellicht bij u langs te komen (uiteraard binnen de mogelijkheden die er zijn, zowel qua corona-maatregelen als qua agenda).
De meeste gesprekken die ik voer gaan over drie elementen, – zeg maar de rode draad. Als eerste, overigens niet op volgorde qua belang of prioriteit, corona en de zaken daaromheen zoals het al dan niet verplicht moeten vaccineren, de (eventuele rechtspositionele) gevolgen van het niet vaccineren en de druk die men ervaart om zich toch maar te laten vaccineren en de status van het medisch geheim. Overigens valt daarbij op dat ik dienaangaande ook veel vragen krijg van leidinggevenden die graag willen weten hoe het nu zit, zelfs niet-leden weten mij prima te vinden, wellicht omdat er ook veel informatie over die onderwerpen op onze website www.acom.nl staat.
Het tweede onderwerp heeft uiteraard te maken met arbeidsvoorwaarden en daarbij gaan de vragen en opmerkingen alle kanten op. Een deel (van de leden) wil “de barricades op” omdat ze het bod van Defensie een lachertje vinden. Weer anderen zeggen, verwijzend naar het resultaat bij de politie, dat we moeten kijken wat wel kan en dan snel doorpakken met het vervolg. Zeg maar de ‘tussen-cao’. Uiteraard is voor beide iets te zeggen, maar wat er precies besproken wordt bij het koffiedrinken, mag en zal ik niet met u delen. Voor mij is informeel overleg vertrouwelijk en blijft het dat ook.
Het laatste punt, ik zou immers de drie meest genoemde benoemen, gaat over perspectief en het waarmaken van toezeggingen aan het personeel uit het verleden. Men wil weten hoe het zit met het aanpassen van het loongebouw en met het nieuwe personeelssysteem. EN men wil weten wanneer er nu echt dingen verbeteren. De mensen hebben behoefte aan een stip op de horizon die wél gehaald kan worden, omdat ze nu zien dat al deze zaken wel zijn toegezegd maar niet zijn waargemaakt. Probleem in deze is dan ook dat de horizon per definitie een denkbeeldig punt is en als dar de stip op staat zal deze eigenlijk nooit bereikt worden. In deze context zou hij ook gezien kunnen worden als de pot met goud aan het einde van de regenboog.
En ik maar denken dat we het hadden over een tijdshorizon. Zo zie je maar dat het vaak draait om perceptie en aannames. Ik sprak recent iemand die dacht dat ik negatief stond tegenover covid-vaccinaties en betrokkene verbaasde zich erover dat ik mij had laten vaccineren en daar ook open over was. Toen ik aangaf dat, zowel het vaccineren als het delen van het gegeven dat ik dat gedaan had, voor mij een bewuste keuze was en dat het daar juist om gaat, viel bij betrokkene het kwartje pas. Men had dus blijkbaar een aanname gedaan zonder die te toetsen. Zoals ooit een Amerikaanse collega tegen mij zei: “assumption is the mother of all f*ck-ups”. Het is uiteraard goed om over allerlei zaken te spreken en daartoe ben ik ga