Het is inmiddels al weer 2019 en ook ik wil graag beginnen met de beste wensen voor u en uw naasten. Met veel voorspoed en een goede gezondheid. Moge de minste dag van 2019 maar beter zijn dan de beste dag van 2018.

Ook wens ik alle Defensiemedewerkers en hun gezinnen een nieuw perspectief toe door middel van een goed arbeidsvoorwaardenakkoord waar respect en waardering uit blijkt. Het laatste kwartaal van 2018 was een roerige en negatieve afsluiting van het jaar voor Defensie. Die mening zult u vast met mij delen.

Defensie kwam veelvuldig in het nieuws op soms voor velen onbegrijpelijke manieren. Als een missie wordt afgerond en de F-16’s en het personeel terugkomen in Nederland komen we niet verder dan een zeer kort item in het journaal maar als er een honderdtal militairen (terecht) gaat helpen met het opruimen van een strand na een (kleine?) natuurramp halen we alle landelijke media.

De media laten zich niet sturen, - daar kan geen misverstand over bestaan. Maar laat ik in ieder geval duidelijk maken dat het toch zaken zijn die de wereld om eens heen laten zien dat we als Defensie onze taken nog steeds goed uitvoeren. Natuurlijk is het zo dat voor de inzet (zowel in Jordanië als bij het opruimen van de stranden) een hogere toelage zou passen en is het vreemd dat mensen die op papier niet eens geconsigneerd zijn, teruggeroepen worden van verlof rond de feestdagen, maar we staan er wel! Wat mij betreft is dat waar Defensie respect en waardering mee afdwingt. En ik merk dat meer mensen steeds sterker dat gevoel jegens Defensie krijgen.

Dan hadden we ook nog een aantal kort gedingen. Een tegen het ABP en een tegen Defensie. De uitspraken van de rechters in respectievelijk Amsterdam en Den Haag hadden nogal een afwijkende inhoud. Vreemd maar wel een gegeven. Kort samengevat hebben we het kort geding jegens het ABP stevig gewonnen en tegen Defensie verloren.

Door de motivering van de uitspraak in Den Haag, of juist het ontbreken daarvan, én de houding van Defensie na die uitspraak, konden wij niet anders dan hoger beroep aantekenen.

Geen misverstand! We hebben geen afspraken over een pensioenregeling gemaakt vanaf januari 2019. Die afspraken moeten wij nog maken. Het feit dat de rechter nu, net als Defensie, van mening is dat we wél een afspraak hebben, namelijk een middelloon regeling, is dan ook een groot probleem. Niet zo zeer omdat er niet over een regeling gesproken zou moeten worden, maar vooral omdat wij overtuigd zijn van de inhoud en aard van de afspraken tot nu toe.

Als we nu constateren dat Defensie meent een andere afspraak gemaakt te hebben en de rechter die mening deelt (en blijft delen) moet je je toch afvragen hoe in de toekomst nog afspraken gemaakt kunnen worden. Dat heeft te maken met gelijkwaardigheid van partijen aan tafel, respect en vertrouwen! En zoals het spreekwoord zegt “vertrouwen komt te voet en gaat te paard”. Een oplossing voor de negatieve spiraal waar Defensie zich in bevindt kunnen we alleen ombuigen aan de overlegtafel!

Het is uitermate belangrijk dat we weer voortvarend aan de slag gaan. Maar snelheid mag nooit ten koste gaan van zorgvuldigheid. Ook daar hebben de bonden én Defensie een gezamenlijke verantwoordelijkheid. En let wel, in het overleg aangegane afspraken zijn afspraken die staan en overeind blijven staan tot het moment waarop beide partijen overeenstemming bereiken over een nieuwe afspraak.

Ik wens u en de uwen een zeer voorspoedig 2019.