Voor u ligt alweer het eerste nummer van het ACOM Journaal van 2021. Naar ik oprecht hoop wordt 2021 voor eenieder een jaar vol voorspoed maar bovenal een jaar in goede gezondheid. Soms hebben mensen een idee over wat komen gaat en soms komen die verwachtingen ook wel uit. Soms gaat dat over kleine zaken, soms over grote zaken, en dat is bij mij uiteraard niet anders.

Zo had ik het er maanden geleden nog over met een collega: ‘Mark my words, alle mooie woorden van Defensie ten spijt over de waardering voor het personeel komen ze uiteindelijk veel te laat en met veel te weinig’. Dat gold voor het loongebouw militairen, voor het nieuwe personeelssysteem en nu ook weer aangaande de arbeidsvoorwaardenonderhandelingen.
Probleem in deze is dat er iedere keer verwachtingen niet worden waargemaakt. Verwachtingen van het personeel van Defensie dat alle respect en waardering verdient, maar van alleen respect en waardering kan men niet eten. Zo hebben andere beroepsgroepen, die ook ons aller respect en waardering verdienen, eerder al duidelijk gemaakt dat men ook met applaus geen boodschappen kan betalen. Dat zou toch ook bij de werkgever bekend moeten zijn, maar ergens is dat volgens mij toch fout gegaan.

Dit zegt Defensie in de inzetbrief arbeidsvoorwaarden: “Defensie wil een loonbod doen dat waardering uitspreekt voor de inzet van zowel militairen als burgers, zonder deze werkelijkheid uit het oog te verliezen.” Ik dacht daaruit op te kunnen maken dat de stapjes in de goede richting uit de vorige Arbeidsvoorwaardenakkoorden zouden worden gevolgd door nieuwe stapjes in dezelfde richting. Ik kan nu alleen maar concluderen dat Defensie de KLM niet is. Voor het personeel van Defensie is 1,25% blijkbaar genoeg terwijl er wel miljarden naar bedrijven zoals de KLM kunnen. Dat geeft weer aan hoe het kabinet Defensie ziet: Als water uit de kraan, als men er behoefte aan heeft moet het er zijn, en uiteindelijk mag het dan ook nog niks kosten.

Wij zullen u de komende tijd graag nader informeren over de exacte redenen voor het opschorten van het overleg (daarover meer in deze editie van ACOM Journaal) en hoe we daar in de (nabije) toekomst mee denken om te gaan. Want niet alleen corona maakt het (ook in financieel opzicht) een rare periode, ook de verkiezingen op 17 maart a.s. geven een extra dimensie aan het hele gebeuren. Als het kabinet niet valt vóór die datum zal het in ieder geval op dat moment demissionair worden.

Overigens liggen er nog meer moeilijke dossiers die de komende periode (en dan heb ik het over jaren) de “nodige tijd en aandacht” zullen vragen. Uiteraard de hiervoor genoemde dossiers als loongebouw en personeelssysteem voor militairen maar ook met bijvoorbeeld de pensioendiscussie zijn we voorlopig niet gereed. Aangaande de veranderingen in de pensioenen de komende jaren valt eenieder over ons heen als men iets al positief denkt te kunnen uitleggen en zwijgt men als het minder positief is. Zo gaf men al maanden aan dat er wellicht gekort zou moeten worden en zou daar pas over weken duidelijkheid over komen.
De jaarwisseling was net geweest en daar kwam al een blog van de voorzitter ABP waarin zij aangaf “dat het ABP niet zou gaan korten”. Het werd bijna gebracht als een overwinning maar het blijft natuurlijk een gegeven dat de enige reden dat er niet gekort wordt gevonden is in het verlagen van de norm waar men aan zou moeten voldoen. Het heeft overigens veel weg van een tijdelijk uitstel van executie. Als we het heel positief zien is “de kans dat er de komende jaren (bij het ABP) gekort moet worden reëel”.

Waar dit ons allen zal brengen zal de tijd moeten leren, maar van één ding kunt u zeker zijn. Ik zal mij maximaal inzetten voor het behartigen van uw belangen!