Zo vlak voor het zomerverlof is het altijd hectisch, en dit jaar nog meer dan anders.
Rond 29 juni, de verjaardag van wijlen prins Bernhard, is op een zaterdag altijd Veteranendag. Voor mij als voorzitter van de ACOM, als mens, maar ook als veteraan altijd een indrukwekkende dag. Een dag met een dubbel gevoel: we tonen ons aller respect en waardering aan alle veteranen en dat deden we dit jaar “al” voor de twintigste keer op Veteranendag.

“Al” is in dit opzicht de reden voor het dubbele gevoel. Formeel is dit dus de twintigste kalenderdag dat we op deze manier de veteranen, in de ruimste zin des woords, ons aller respect en waardering tonen. Maar, wat mij betreft verdienen ze dat elke dag. Vanaf de dag dat ze de veteranenstatus verdiend hebben, tot de dag dat we ze uit onze gedachten hebben laten vervagen. En dat laatste mag niet gebeuren. We mogen nooit vergeten wat de veteranen hebben gedaan om die status te verdienen en welke risico’s daaraan verbonden waren.

Dit jaar was de periode zo vlak voor het reces toch ook wel anders dan anders en daardoor in meerdere opzichten nog hectischer. “Toeval” bestaat niet, of toch wel? Uiteraard gebeurt er veel in de wereld om ons heen en dat is groter dan Defensie. Zo is inmiddels duidelijk geworden dat Nederland de coalitie voor 'F-16-capaciteit Oekraïne' gaat leiden en dat er inmiddels een exportvergunning is afgegeven voor Nederlandse F-16’s. Die kunnen dus zeer binnenkort naar Oekraïne en dat is hard nodig.

Oekraïne vecht ook (en misschien wel vooral) ónze oorlog, en die mogen ze niet verliezen. Ik ben dan ook verheugd dat in het coalitieakkoord is aangegeven dat Nederland Oekraïne blijft steunen, hoewel dat niet echt concreet is. De woorden “Nederland blijft Oekraïne politiek, militair, financieel en moreel steunen tegen de Russische agressie” wekken bij mij echter hoge verwachtingen.

Op de dag dat het stokje werd gewisseld tussen de vertrekkende en de komende bewindspersonen heb ik namens onze leden mijn handtekening mogen zetten onder het Arbeidsvoorwaardenakkoord 2025-2026 voor Defensie, - daar leest u elders meer over in dit nummer van ACOM Journaal. Maar ook langs deze weg wil ik mijn dank en waardering uitspreken aan Christophe van der Maat, de staatssecretaris en Kajsa Ollongren, de minister van Defensie. Zij hebben dit immers mogelijk gemaakt, niet voor een mooie foto aan het einde van hun bewindsperiode of omdat het mooi staat op hun palmares, maar omdat zij, net als ik, van mening waren dat het personeel daar recht op heeft.

Met het gaan van bewindspersonen is er doorgaans ook een komen van bewindspersonen. Op de dag van de installatie door de koning heeft Gijs Tuinman, de nieuwe staatssecretaris van Defensie, direct tijd gemaakt voor een eerste (hernieuwde) kennismaking met de vertegenwoordigers van de vakbonden, en dat is wat mij betreft een goed teken. We hebben als sociale partners in de sector Defensie immers een groot gezamenlijk belang: Defensie in het algemeen en het defensiepersoneel in het bijzonder. Er moet nog veel gebeuren en dat gaat nu eenmaal beter als we dat gezamenlijk doen.

Ik wens Ruben Brekelmans, de nieuwe minister van Defensie, en Gijs Tuinman dan ook veel succes en plezier toe in deze functie en ik vertrouw erop dat ze me weten te vinden als dat nodig is.
U allen wens ik een goed verlof toe en voor de mensen die door (moeten) werken, waar dan ook ter wereld, zou ik willen stellen: maak het verschil en stay safe.