2018-11-23_Jan_Kropf_

Voorwoord ACOM Journaal november 2025

Op het moment dat ik dit voorwoord schrijf neem ik deel aan een seminar met vakbondsvertegenwoordigers uit heel Europa over de versterking van veiligheid en defensie in Europa. Uiteenlopende sprekers geven hun kijk op specifieke onderwerpen en daar wordt interactief middels vragen en antwoorden over gesproken.

Belangrijk om door de specialisten meegenomen te worden in hun specifieke kennis en ervaringen maar bovenal om als Europese vakbondsvertegenwoordigers van elkaar te leren. Uiteenlopende mensen uit uiteenlopende landen: NAVO-partners, niet-NAVOlanden maar ook “neutrale landen” en zelfs uit Oekraïne.

In de volgende editie van ACOM Journaal kunt u hier meer over lezen. De dag van de opening was 29 oktober, de dag van de verkiezingen in Nederland. Wat mij betreft het feest van de democratie. De uitslagen druppelen binnen en het lijkt erop dat de peilingen er iets minder naast zaten dan de vorige keer. Wel grote winnaars en grote verliezers, maar zoals een demissionair minister al aangaf: “Democratie is een feestje, ook als de uitslag je niet bevalt.” Daar ben ik het volmondig mee eens.

De komende weken is het dus maar afwachten wat dit ons allen gaat brengen. Er zullen vast nog kleine verschuivingen komen, onder andere door de restzetelverdeling, en er zal nog bezien moeten worden of er kandidaat-Kamerleden zijn die op basis van voorkeurstemmen andere kandidaten passeren. Dat alles weten we zeker op vrijdag 7 november 2025 om 10.00 uur als de Kiesraad de officiële uitslag van de Tweede Kamerverkiezing vaststelt. De zittende Kamerleden zullen dan op dinsdag 11 november worden uitgezwaaid waarna de nieuwe Kamerleden op 12 november worden geïnstalleerd. Alsdan wordt er (in principe) binnen een week gedebatteerd over de uitslag van de verkiezingen en (als dat er is) het verslag van de verkenner.

Makkelijk gezegd is het spel op de wagen. En het politieke spel is een apart spel met eigen spelregels die door veel betrokkenen ook nog anders worden geïnterpreteerd. Waar en wat dat ons gaat brengen qua coalitie zal de tijd moeten leren. Ik hoop oprecht dat er relatief snel een stabiel (meerderheids-)kabinet komt. Dat is altijd van groot belang maar zeker in de huidige tijd. De wereld staat in de brand en het is dus ook, of misschien wel juist, in de politiek: ‘Alle hens aan dek.’

Als we het hebben over de brandhaarden in de wereld om ons heen valt het mij overigens wederom op dat er vrij weinig in de pers komt over de ontwikkelingen in de regio van het Caribisch deel van ons Koninkrijk. Als de Verenigde Staten weer een vaartuig “tot zinken brengt” waarbij meerdere doden vallen, is het al twijfelachtig of dat überhaupt in het nieuws komt. Als bekend wordt dat de CIA een poging heeft gedaan om president Maduro van Venezuela te ontvoeren haalt dat onderwerp niet eens de papieren grote dagbladen in Nederland.

Dat baart mij oprecht zorgen, het blijft mij verbazen dat dit soort nieuws minder aandacht krijgt dan een rechtszaak van een artiest of het stopzetten van een achtbaantje in een pretpark. En let wel, ik heb dat vaker aangegeven, als de lucht helder is kunnen we vanaf de Benedenwindse Eilanden Venezuela zien liggen. Wat mij betreft zou dat deel van het Koninkrijk dan ook meer serieuze aandacht moeten hebben, van zowel de media als van de politiek. Ik ben dan ook benieuwd of, en in welke mate, de nieuwe regering en de nieuwe Tweede Kamer het daar straks over gaan hebben.

EN dan blijft het hopelijk niet alleen bij woorden maar volgen er ook daden. EN ja, dat geldt ook voor Defensie, inclusief de Kustwacht Carib, waarvan Defensie het beheersministerie is.

Waar en wat dit alles ons zal brengen zal de tijd leren, maar saai zal het de komende tijd niet worden.

Voorwoord ACOM Journaal oktober 2025

Ik had mij voorgenomen deze keer in mijn voorwoord niet te veel aandacht te besteden aan de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, maar dat valt niet mee. Het is toch wel een brandhaard op het wereldtoneel waar ik dagelijks meerdere malen op gewezen word, over spreek of bij stil sta. Nu ben ik van nature geen angsthaas maar echt vrolijk wordt ik er niet van.

Afgelopen week zag ik onze minister op tv toch maar weer eens duidelijk maken waar ik ook toch steeds op wijs. Het steunen van de Oekraïners in de hun strijd tegen de bezetter is vooral in ons belang. Of zoals ik het zelf vaak zie of zeg: ‘de Oekraïners strijden daar, en brengen daar in meer opzichten grote offers, ook onze oorlog.’ Elke slag die zij de Russen toebrengen is er eentje en daardoor zijn wij als doorgaans verwende Nederlanders weer een stukje veiliger.

Ik heb dan ook groot respect en veel waardering voor alle mensen die zich inzetten om de Oekraïense vrienden te steunen, trainen of bijstaan. Overigens is dat niet de enige brandhaard in de wereld maar wel degene die het dichtstbij komt of ons het hardst of het meest direct raakt.

Afgelopen week verscheen er ook een bericht in de krant dat de Polderbaan op Schiphol enkele uren gesloten was door een aldaar gesignaleerde drone. Die drone verwerd via een “klein vliegend voorwerp” al snel tot een ballon, die men overigens niet heeft teruggevonden. Aan de ene kant uit te leggen als een vorm van paniek, aan de andere kant uit te leggen als een vorm van downscalen. Maar wat het ook is, niets is meer zoals het was.

Drones zijn ineens altijd en overal in ons doorgaans zo veilige deel van Europa. Vaak als proefballonnetje vanuit Rusland om te zien hoe de NAVO zal reageren maar ook vaak om daadwerkelijk informatie te vergaren of om het luchtverkeer te verstoren. In dat licht zijn ook de drones in Denemarken een (veeg)teken aan de wand. Vlak voor een Europese top kan daar natuurlijk nooit van toeval gesproken worden.

Wat ik dan oprecht mooi vind is dat ons kleine Nederland de Denen gaat bijstaan op dat gebied. Denemarken heeft Europese NAVO-bondgenoten gevraagd om bijstand op meerdere vlakken en Nederland geeft, samen met onder andere Duitsland, Zweden en Frankrijk, gehoor aan dat verzoek. Enerzijds mooi dat ook hierdoor duidelijk wordt gemaakt dat bondgenoten in Europa één zijn en elkaar steunen, anderzijds mooi om te zien waarin een klein land groot kan zijn.

Nederland heeft overigens eerder al onderkend wat voor impact drones kunnen hebben in de huidige en toekomstige oorlogsvoering. Men heeft dan ook niet alleen geïnvesteerd in drones maar ook in anti-drone capaciteit. Naast de steun en bijstand die Nederland hier verleent aan Denemarken, is dit natuurlijk ook een uitstekende gelegenheid om (weer en meer) samen te werken met de andere bond- en lotgenoten en daar ook weer lering uit te trekken.

Ook mooi om te zien dat er steeds meer zichtbaar wordt van de uitbreidingen en vernieuwingen van Defensie waarbij ik mij overigens afvraag of het allemaal wel snel genoeg gaat. Op alles wat Defensie wil verwerven zitten lange levertijden. Doordat de hele wereld in rep en roer is, lopen zowel de levertijden als de prijzen op.

Hoewel de begroting van Defensie stijgt is het de vraag hoelang het nu weer gaat duren om te groeien naar het nieuwe NAVO-percentage. Door de enorm gestegen prijzen krijgen we nu echt minder materieel en materiaal voor dezelfde harde euro’s dan vroeger, - hoewel de koers van de dollar daarbij in ons voordeel kan werken. Maar het echte probleem is volgens mij nog steeds de vulling van de krijgsmacht. En dan heb ik het zowel over de kwantitatieve als de kwalitatieve vulling. En naar mijn mening lossen we dat niet op met meer reservisten en het sturen van enquêtes aan jongeren. Er is in Nederland immers niet voor niets gekozen voor een beroepsleger.