Oktober 2020
Last Updated on 9 oktober 2020, 12:38 by
Ooit geloofde ik er nog in…
Ten eerste was daar de Sint en Zwarte Piet… Maar ja; tijden schijnen tegenwoordig te veranderen en wat jaaaaaren goed was, blijkt anno 2020 niet meer te gelden. Dus: geen Zwarte Piet meer bij Defensie… Roetveegpieten zouden het nieuwe normaal moeten worden…
En dus… Omdat er geen belangrijker veiligheidszaken meer op de stapel lagen, beslisten de ambtelijke moeder (kennelijk gesteund door de politieke mamma’s) en de opvolger van Michiel in de blauw geruite kiel dat, omdat iedereen die bij Defensie werkt zich veilig en gewaardeerd moet voelen, Zwarte Piet niet meer welkom zou zijn bij Defensie…
Alsof Akwasi gecamoufleerd bij Defensie op het Plein in Den Haag is binnengedrongen, en daar zonder slag of stoot de dienst kan uitmaken… Och er was toch niets belangrijkers meer te doen… Defensie was het immers toch niet meer waard genoemd te worden in de Troonrede op Prinsjesdag, en het toont maar aan hoe onder deze politieke ‘leiding’ (of is het ‘lijding’?) Defensie zelfs niet meer bestaat op de nationale agenda…
Nee goed bezig daar en dan kraaien over veilig en gewaardeerd voelen. Alsof ze weten wat dat is. Wereldvreemden die zichzelf veilig en gewaardeerd voelen met instituties als een “kamerheer”, die je kamer opruimt, de lichten aandoet, de kranten klaarlegt. En natuurlijk wordt de koffie en thee gebracht. En dan zo dom om er in het Defensiesufferdje nog aandacht aan te besteden… Hoe crazy kun je zijn…
Veilig en gewaardeerd… Bij die woorden dacht ik ook aan het “Honi soit qui mal y pense” boven de KMApoort in Breda. Vertrouwen in de leiders bij Defensie, die oprecht hun taak zouden vervullen. Maar wat blijkt? Zoals George Orwell al schreef, anno 2020 zijn alle dieren (varkens) gelijk, maar sommige zijn meer gelijk dan andere…
En dus, indachtig de wapenspreuk van de CDS; als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan, omzeilt een clubje driesterren en equivalenten, aangevoerd door die opvolger van Michiel in de blauw geruite kiel, in het geniep de regelgeving met betrekking tot salaristoekenning bij Defensie. Ja ik bedoel de ’toelage’ voor de super-adjudanten.
Deze super brave heren zijn natuurlijk niet de schuldigen, immers zij zijn het toonbeeld van totale onderwerping aan het gezag. Doch de viespeukerij van diegenen die zouden moeten zorgen voor veiligheid en waardering bij het personeel, die klaag ik aan. Dus het ‘wee hem die er kwaad van denkt’ geldt ook niet meer, want deze toppers zijn ook al niet meer te vertrouwen. Zij zijn tenslotte niet zoals alle anderen “gelijk”, maar menen zich alles te kunnen permitteren of zich alles te laten commanderen, wetend dat het onjuist is.
En wat horen we hierover van de eindverantwoordelijke? Natuurlijk niks, en is het feit dat een marineofficier fractievoorzitter van het CDA in de gemeenteraad in Den Helder werd voor Mevrouw de Minister wel reden om een juichende tweet de wereld in te sturen…
Met dit alles van een (politieke) leiding, kan ik begrijpen dat velen zich, ondanks de voorgeschreven roetveegpieten, niet langer veilig en gewaardeerd voelen, en, helaas, zo snel mogelijk vertrekken naar hun tweede beroepskeuze.