Mexicaanse Hond oktober 2021

Last Updated on 8 oktober 2021, 11:27 by

Doe je Dublin aan mag je niet van boord. U weet wel de stad van Guinness, het zwarte bier, en andere geestrijke versnaperingen. Maar dát is balen! U kent alvast die uitdrukking die veelvuldig wordt gebezigd in met name ‘politiek Den Haag’ als deze of gene politicus/politica weer spitsroeden moet lopen of diep door het stof moet in de Tweede Kamer. Dát is bálen!

Balen was het zeker voor de opvarenden van Zr.Ms. Rotterdam en de marinierseenheid aan boord, die deelnemen aan de NAVO oefening Hebrides Archer 21. Vanwege coronasymptomen (neusverkoudheid, hoesten, hoofdpijn) onder de bemanning, werd passagieren in de stad met zijn talloos vele drenkplaatsen voor dorstige en hunkerende varensgezellen, verboden.

En havenbezoek, leren wij van commandeur Ad van de Sande, commandant Netherlands Maritime Force, is “erg belangrijk voor het moreel aan boord. De bemanning moet stoom kunnen afblazen” om onder meer ondergraving van moreel en moraal in te perken. En zo’n vlagofficier kan dat wis en waarachtig wel weten, nietwaar?

Maar vanwaar deze coronasymptomen, mogen wij ons en u afvragen. Marinepersoneel dat zich ‘opwerkt’ voor een (lange oefen)vaart, komt toch, getest en wel, uit een ‘quarantainebubbel’, – naar wij dachten? Ook op Zr.Ms. Karel Doorman is het qua corona niet allemaal botertje tot de boom. Klachten van bemanningsleden “over nieuwe coronarichtlijnen, waarvan testen bij klachten geen onderdeel is”, bereikten het wakkere ochtendblad van Nederland.

Volgens de Koninklijke Marine, aan het woord in diezelfde courant, zijn er “goede argumenten voor het nieuwe testbeleid”: hoge vaccinatiegraad en laag besmettingsrisico aan boord van een schip op zee. Voor wie toch klachten krijgt, moet een ‘paracetamolletje’ uitkomst bieden. Nu ja, je moet uit het juiste hard hout gesneden zijn om je te scharen onder de trotse banier: jongens van Jan de Witt ofwel Jan de Werd! Wat dacht je wat? Dus als het klimaat in de kombuis je even te gortig wordt, – je weet de uitgang te vinden makker!  

Er wordt wat geweeklaagd, gejeremieerd en gezeverd in dit land. Herkent u dat beste kenners van de Nederlandse samenleving? Juist ja, we leven in een “gaaf land” dat welhaast een iegelijk ruim baan biedt om zijn/haar kwarteleitje overal en nergens te leggen. Tja, ook een ‘puntgaaf’ land kent een aanzienlijke groep gepassioneerde (beroeps)zuigers en querulanten.

De rechterlijke macht heeft er een dagtaak aan vandaag de dag om ze van dienst te zijn. Als het geen ontevreden horecabezitters en verbolgen kroeglopers zijn, zijn het wel advocaten die met goesting plaatsnemen bij de drukbeklante dorpspomp om in den rondte kond te doen van hun klachten en zorgen over vertrapping van onze grondrechten door een overheid die alleen maar oog en oor zou hebben voor de gezondheidsgevolgen van corona.

Maar dan in de grote buitenwereld. Daar werden door de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Australië, een nieuw acroniem gevormd, AUKUS, dat een tijdbom zal blijken te zijn onder de voorheen zo knus warme betrekkingen tussen Amerika en Europa. Onder de schutse van AUKUS dat de Chinese militaire dreiging het hoofd moet bieden, krijgt Australië onder meer kernonderzeeërs (zonder kernraketten weliswaar) geleverd door de Verenigde Staten. Kernmacht Frankrijk en Europa’s eigen economische powerhouse Duitsland,  mochten van de vorming van AUKUS pas vernemen op de dag van de aankondiging. ‘Parijs’ voelde zich ernstig gebruuskeerd en hevig in de wiek geschoten. ‘Verraad, een ongehoorde belediging’ en nog meer afkeurende teksten konden in het Élysée en andere politieke centra in La Douce France worden opgetekend. Europa lijkt (definitief?) te hebben afgedaan voor Washington dat het vizier steeds scherper afstemt op het oosten: Azië en Oceanië.

Dan waren er hier ook de kunstjesflikkers, fielterig vuige roddelaars en abjecte verspreiders van fake news uit kringen rond de politiek leider van D66 die de moerasdelta wil voorzien van “nieuw leiderschap”. Mevrouw Sigrid Kaag doet een ‘carringtonnetje’ (men raadplege de ‘carringtondoctrine’) en treedt af als demissionair minister van Buitenlandse Zaken na een Kamermotie van afkeuring. Voorwaar, het zij toegegeven: een relatieve nouveauté in politiek Den Haag.

Maar met die opportunistische actie sleurde ze ook haar collega Ank Bijleveld mee die niet op de hoogte bleek te zijn van de soloactie van haar hoog te paard zittende collega. Het weekblad HP/De Tijd, toch niet direct te scharen onder de erfvijanden van D66, schreef dan ook: “Als je besloten hebt om af te treden, laat je dat met opzet niet weten aan je medeverantwoordelijke collega, zodat jij even de spotlights voor jezelf hebt en je overrompelde ambtsgenoot een pleefiguur slaat.” Tot zover nieuw politiek leiderschap in de polder die met de introductie hiervan pas echt reden heeft tot weeklagen, jeremiëren en zeveren. Het wachten is op de gang naar de rechter van de in hun politiek fatsoen gekwetsten.