Juni 2020

Last Updated on 12 juni 2020, 14:55 by

Vertrouwen gaat te paard en komt te voet; een man een man een woord een woord; zo maar een paar uitdrukkingen, die in deze COVID-19-tijd voorbij kwamen… Dan blijkt ook in hoeveel zaken dat ‘vertrouwen’ belangrijk blijkt te zijn…

We vertrouwen erop, dat beleidsmakers en bestuurders de juiste beslissingen nemen ten gunste van de volksgezondheid, zonder geheime agenda’s, en die ook tot uitvoering (laten) komen; we vertrouwen erop dat politici onze vertegenwoordigers in de Tweede Kamer feitelijk juist informeren, en we vertrouwen erop dat een werkgever al het mogelijke doet de gemaakte afspraken met de vertegenwoordigers van werknemers na te komen.

Nou, nou… De ‘gunst’ van gegeven vertrouwen is in de tijd dat we in de lockdown periode zaten eigenlijk zonder ophouden beschaamd… Braaf hield het merendeel van de Nederlanders zich aan de anderhalve meter afstand en dan verschuilt de burgermevrouw van Amsterdam zich achter doel en iedereen anders om haar gebrek aan ballen bij de handhaving van de sociale afstand te verbergen en zo het vertrouwen in het openbaar bestuur naar de knoppen te helpen.

Loyaal stemmen Nederlanders op kandidaten met een programma… Maar om te beginnen de minister van Defensie gooit de grondwettelijke taken en daarmee de veiligheid van ons land over de schouder en is het ijs waarop de geplande en in het bondgenootschap toegezegde 2% van het BNP voor Defensie nog dunner dan haar informatievoorziening over de luchtaanval in de Iraakse stad Hawija. Nu maar afwachten wat er in de (alweer) uitgestelde visie op Defensie weer allemaal wordt opgedroomd…

“Defensie beschermt wat ons dierbaar is” staat te lezen op de website van Defensie. Voor mij is het vertrouwen zodanig aangevreten, dat ik me afvraag wat bedoeld wordt met “ons” en hoe die bescherming er dan wel uit moet zien.

Als dan ook de staatssecretaris nog naar de Kamer wordt geroepen… “De staatssecretaris heeft in het debat erkend dat ze meer openheid en transparantie in het proces had moeten geven naar Zeeland en de Kamer bij de momenten van twijfels over de verhuizing naar Vlissingen. Daarbij heeft ze aangegeven dat zij zich teveel op de verdere inhoudelijke onderbouwing van haar heroverweging heeft gericht en daarmee onvoldoende oog heeft gehad voor het proces richting Zeeland en de Kamer en dat dit anders had gemoeten.” (volgens Defensie). Ja dan is het afwachten of en wanneer de minister-president moet gaan verklaren dat hij ‘het volste vertrouwen’ heeft in deze twee bewindspersonen om vast te stellen, dat ook hij dat vertrouwen niet meer heeft…

Toevallig (of niet) zijn deze twee ook nog ‘werkgever’ van duizenden vacatures, waarvan het aantal steeds maar groter wordt. En ze draaien aan de knoppen van de arbeidsvoorwaarden van de ‘achterblijvers’ in hun organisatie. Ik heb waardering voor het vertrouwen van de onderhandelaars, maar velen ervaren het als het trekken aan een dood paard onder meer waar het aankomt op het nieuwe loongebouw per 1 juli. Kijk eens naar de zure commentaren op social media en het wantrouwen in de werkgever dat daaruit blijkt…

De recente COVID-19-periode wordt alom geprezen om de (gedachte) positieve effecten op de psyche van de Nederlandse bevolking. Ik constateer echter een naar het nulpunt dalen van vertrouwen, en daarmee een afbrokkelende cohesie. Wordt het ‘ieder voor zich en God voor ons allen’ dan toch nog meer het nieuwe NU? Ik hoop van niet..