Nieuwsbrief 242

Last Updated on 28 maart 2019, 11:18 by

Vandaag, 4 oktober 2018, was er een vergadering van het Sector Overleg Defensie waarin de vakbonden (via de centrales van overheidspersoneel) hebben aangegeven of er al dan niet kon worden ingestemd met het voorliggende onderhandelaarsresultaat Arbeidsvoorwaarden-onderhandelaarsresultaat. Laten we hiermee beginnen. Alle vier de centrales van overheidspersoneel waren unaniem tegen en er is dus GEEN arbeidsvoorwaardenakkoord voor de sector Defensie.

Namens de Centrale waar wij bij aangesloten zijn, de CCOOP, is daar door de onderhandelaar van de ACOM aangegeven waar de “nee” van de CCOOP op gebaseerd was. Deze volledige tekst kunt u hier lezen.

Van de leden van de ACOM bleek na de ledenraadpleging uiteindelijk 74% van de uitgebrachte stemmen een tegen-stem te zijn. (Van de CNV-Publieke zaak bleek 66% van de stemmers voor te zijn. De uitkomst van die totale stemming resulteerde in een tegen-stem namens de CCOOP. Ook de zusterorganisaties stemden tegen. Het arbeidsvoorwaarden-onderhandelaarsresultaat is dan ook, zoals al eerder geduid, unaniem afgewezen. Dat is een belangrijk signaal voor de sociale partners, zowel de werkgever als voor de Centrales van Overheidspersoneel in de sector Defensie. Daar kan geen misverstand over bestaan.
Wat echter nog belangrijker is ook te bezien hoe dat komt en wat er gedaan kan of moet worden om met een ander resultaat te komen waar wel een meerderheid mee zou kunnen instemmen.

Veel van de stemmers, maar ook mensen die wij hebben gesproken bij de diverse voorlichtingen en ledenraadplegingen hebben uiteenlopende reacties gegeven en aangegeven wat voor hen belangrijke punten waren om tot hun uiteindelijke stem te komen.
Die reacties en duidingen zijn zeer uiteenlopend en wat wij veelvuldig geconstateerd hebben is dat mensen die voor het bereikte resultaat zijn over het algemeen van mening zijn dat er blijkbaar niet meer inzit en het dan in ieder geval iets is. Mensen die tegen zijn hebben daarvoor veelal uiteenlopende meningen maar toch zit daar wel een rode draad in. Vele mensen vinden de loonontwikkeling onvoldoende, hadden van de verhoging van de toelages veel meer verwacht en vinden de afspraken rondom het aanpassen van het loongebouw en de verzachtende maatregelen veel te vaag. Dat staat dan uiteraard nog los van het gegeven dat er altijd sprake is van een aantal plussen en minnen in elk resultaat en dat mensen of groepen die bepaalde minnen, waaronder bijvoorbeeld het verslechterde pensioenperspectief, kunnen gaan ervaren dat doorgaans zwaar laten wegen in het uiteindelijke oordeel. Het wordt dan ook geen sinecure om uiteindelijk met een nieuw onderhandelaarsresultaat terug te komen waar mensen wel tevreden over zullen zijn.
Dat helpt nooit in een negatieve sfeer waar toch nog steeds een gebrek is aan vertrouwen. Niet alleen een vertrouwen in de top van Defensie maar vooral het gebrek aan het vertrouwen in de toekomst. Men ziet zeker niet gebeuren dat het op korte termijn allemaal beter gaat worden. En dat brengt ons misschien wel bij het toverwoord in de huidige situatie. Perspectief. Wij zullen samen moeten zorgen voor een beter perspectief voor Defensie in het algemeen en het personeel van Defensie in het bijzonder. Er zullen immers concrete stappen gezet moeten worden om het personeel een verbeterd perspectief te bieden, om de negatieve tendens om te buigen en het vertrouwen te herstellen. Het personeel verdient immers respect en waardering! Als dat niet gebeurt ziet het er voor Defensie, gezien de negatieve teneur en de extreem grote ongeplande uitstroom van personeel, niet best uit.
Uiteindelijk hebben wij de voorzitter opgeroepen om ons opnieuw uit te nodig om te gaan onderhandelen over een nieuw arbeidsvoorwaardenpakket. Daar heeft de voorzitter uiteraard tijd voor nodig. Daar hebben we aan de ene kant begrip voor, maar dat zal ook relatief kort moeten zijn omdat de negatieve spiraal doorzet, de leegloop voortzet en dat Defensie niet helpt.
Wel hebben we de voorzitter verzocht om een aantal stappen te zetten die een aantal enorme dissatisfiers kunnen wegnemen bij het personeel of kan bijdragen aan het herstellen van vertrouwen, het tonen van respect en waardering of het bieden van perspectief. Het ging dan om de volgende stappen:
• Het verlengen van het huidige SBK om te voorkomen dat mensen tussen wal en schip vallen;
• Het verlengen van de periode waarin mensen kunnen kiezen om terug te keren naar de Oude Diensteinderegeling. De datum 1 januari 2019 was immers gekozen om zeker te stellen dat mensen de resultaten van het nieuwe akkoord mee zouden kunnen wegen. Aangezien het nu niet tot een akkoord komt is het evident dat het op zijn minst vreemd is om deze mensen te dwingen tot een keuze;
• Het alsnog toekennen van de eenmalige uitkering van € 600 bruto aan het personeel. Dit is immers incidenteel geld en het betreffende budget is dit jaar beschikbaar. Aangezien we telkenmale moeten constateren dat Defensie grote moeite heeft om het geld uit te geven hebben wij de Staatssecretaris met klem verzocht om dit geld (als blijk van waardering) alsnog in oktober van dit jaar uit te betalen.
De reactie van de voorzitter van het SOD was helder en begrijpelijk. Zij neemt onze voorstellen mee terug en komt daar dan ook op een later moment op terug. Er is immers unaniem ”tegen” gestemd waardoor het gehele onderhandelaarsresultaat is afgewezen. Het zou dan, in de ogen van de voorzitter, niet opportuun zijn om bepaalde elementen wel door te voeren. In principe natuurlijk een terecht standpunt, hoewel wij van mening waren dat bepaalde elementen altijd kunnen worden gewijzigd of ingevoerd als sociale partners het daar overeen zijn.
Dat brengt ons wel bij het volgende. Er is op dit moment geen geldig SBK terwijl de belangrijke elementen daaruit nog niet zijn opgenomen in vigerende regelgeving. Daar zullen mensen nog niet een, twee drie de dupe van zijn, maar het is niet uit te sluiten.
Aangaande het keuzemoment Oude-diensteinderegeling kunnen wij u (wederom) slechts adviseren om te wachten met het maken van uw keuze. Op dit moment heeft u het recht om te kiezen tot en met 31 december 2018. Wij zullen ons blijven inzetten om dat uit te stellen.
Voor een uitgebreidere duiding en een mogelijkheid om input te leveren voor het vervolgtraject verwijzen wij u graag naar het volgende nummer van het ACOM Journaal of toekomstige nieuwsbrieven.