Stoorzender juli 2019
De kogel is door de kerk. Er is een
onderhandelaarsakkoord over de arbeidsvoorwaarden voor het personeel van
Defensie. Verwacht van mij geen uitleg en nog minder een 'stemadvies'. Maar stoorzender
zou stoorzender niet zijn als ik het arbeidsvoorwaardendossier niet tot
onderwerp zou maken van deze bijdrage.
Na de afwijzing van het vorige akkoord
door U in oktober 2018 zullen er ook nu vast wel positieve maar ook negatieve
zaken voor individuen te onderkennen zijn. Het is nu eenmaal een realiteit, dat
het onmogelijk is om 60.000 individuele overeenkomsten te realiseren.
Pijnlijk moet het zijn voor de werkgever
Defensie, dat de sleutel bij de werknemers ligt om de nog steeds aanhoudende
uitstroom te stoppen. De ledenraadpleging die nu volgt, gaat niet alleen over de
financiële delen van de overeenkomst, maar misschien nog wel belangrijker, over
het wel of niet aanwezig zijn van vertrouwen in de werkgever.
Tot nu is er duidelijk met de voeten naar
de uitgang gekozen. Gaat dat nu veranderen en zo niet wat gaat de werkgever dan
doen? De duizenden (militaire) vacatures accepteren, of toch nog weer een
poging doen in de helse concurrentie met de 'markt' de positie te verbeteren?
Hoe is het nou gekomen dat er gesproken
kan worden van (weer) verloren tijd? Waarom kon vorig jaar niet geboden worden
wat nu geboden wordt door Defensie? Komt het nou echt doordat er bij de
Directie Personeel geen benul bestaat over wat er binnen de populatie leeft?
Ik zou het bijna geloven, en eigenlijk
meen ik dat de duidelijk civiele meerderheid in het Personeelshuis echt wel een
tandje minder zou kunnen. Het moet Defensie wel duidelijk zijn dat het
binnenhalen van buitenstaanders in lopende processen, geen meerwaarde oplevert.
Wordt er eigenlijk nog waarde gehecht aan
de ' bijzondere positie van de militair'? Mij komt het voor dat vanuit een
ongepast machtsdenken de laatste jaren en zeker maanden gesold is met de militair,
onder meer wetend dat toch niet alle in de 'markt' aan werknemers toekomende
dwangmiddelen beschikbaar zijn voor militairen.
Het zal toch niet zo zijn, dat de
Defensietop (politici, militairen en burgerambtenaren) zich nu op de borst gaat
slaan als zijnde de modelwerkgevers; enige terughoudendheid zou zeer wel op
zijn plaats zijn!! Het verhaal van ons militairen op het verjaardagsfeestje of
in de kroeg zal zeker eerder geloofd worden!
U wens ik een verstandige keuze over wat U
wordt voorgelegd; het schijnbaar groenere gras bij de buren slaat alleen maar
op de kleur en hoeft niet perse te slaan op de kwaliteit ervan!! Bepaal in alle
rust en rede zelf, en ga daarna met de door U welverdiende vakantie.
Stoorzender juni 2019
“Armoe bij defensie blijft knellen “ kopte De Telegraaf op 8 juni. En in die krant twee pagina's ervaringen bij de afscheidstournee vanwege het leeftijdsontslag van de Commandant Landstrijdkrachten.
Een onthutsend verhaal: weliswaar zou er geen pang-pang meer geroepen hoeven te worden, maar wapenolie is er niet bij de eenheid. En er zijn wel goede kijkers voor scherpschutters, maar er is geen militaire handleiding. En dan maakt de generaal een opmerking die de welhaast onmogelijke positie weergeeft: 'Misschien moet er iets sneller worden geschreven'. Het geeft de onmogelijkheid weer om met een frequentie van een jaar of drie voorbijvliegende carrièremakers projecten bij Defensie met succes te laten aanpakken.
Als opper-landmachter kun je dan wel blijven geloven in oplossingen in de toekomst, maar geld is toch niet de enige factor, die een rol speelt. En juist die factor komt kennelijk bij de C-LAS niet over de tong, want over de menselijke rol weet De Telegraaf alleen op te tekenen dat hij vorig jaar kwam meteen visie waarvan de kern is dat de landmacht hoort te kiezen voor slimme wapens in combinatie met drones en de inzet van kunstmatige intelligentie.
Niets over de bijna onoverzienbare hoeveelheid vacatures, de droef makende ontevredenheid bij het nog aanwezige personeel, of zijn - C-LAS – mening over de afwezige update van de arbeidsvoorwaarden. Wel zijn suggestie voor afbouw- of adviesfuncties, natuurlijk wel op ZIJN niveau...
Nee, hij komt in de recente Landmacht niet verder dan de mededeling in de column C-LAS: “Tot slot: inmiddels hebben de vakbonden en Defensie elkaar weer gevonden om de onderhandelingen over arbeidsvoorwaarden te hervatten. Ik ben hoopvol dat Defensie en de vakbonden naar elkaar toe bewegen. U verdient immers goede arbeidsvoorwaarden.” Helaas was er onvoldoende olie bij Mijnheer Beulen iets te zeggen wat volgens hem dan wel goede arbeidsvoorwaarden zouden zijn… Mag ik dit dan kwalificeren als 'angsthazengedrag' van de hoofd-zandhaas of is hier sprake van een functie zoeken als 'bijzonder deskundige' (b.d.)?
Stoorzender mei 2019
Je zult maar “minister van Defensie” op je kaartje hebben
staan... En nog wel van een welvarend koninkrijk in noordwest Europa, en
eigenlijk geen enkel tastbare taak in je portefeuille hebben. Immers voor
materieel is de staatssecretaris verantwoordelijk en diezelfde staatssecretaris
heeft het voor het zeggen, waar het personele zaken betreft.
Dan zit er eigenlijk niets anders op dan je bezig houden, en
'in het belang van je partij' geen gekke dingen doen, die je in opspraak zouden
kunnen brengen. Anders gezegd: zorgen voor veiligheid. Maar aan de veiligheid
waar je ministerie echt voor bedoeld is, daar draag je niets merkbaars bij.
Dus.... je twittert wat over 'Heel Holland bakt', laat je je
gaan als je clubje kampioen wordt van de Keukenkampioendivisie, en keuvelt er
lekker op los op symposia, en andere ons-kent-ons-bijeenkomsten over gender-,
en diversiteitsonderwerpen. En ondertussen staat je ministerie in brand....
Jazeker ik weet, dat er klauwen met geld aan Defensie wordt
toegezegd, tot in de komende Voorjaarsnota toe. Wat voor mooie dingen je daar
al niet voor kunt aanschaffen... De operationele commandanten staan te dansen
voor de spiegel... Welk een ommekeer na de recente periode van bezuinigingen...
Helaas, die oogklep dragende massa kijkt alleen naar de
eigen positie, er is een welvarend koninkrijk in noordwest Europa, maar die
welvaart is er zeker niet voor tenminste een deel van de bevolking van dat
koninkrijk....
Juist ja: de militairen. Nee niet de opperofficieren, maar
de man/vrouw, die het echte werk doet. Na jaren op de nullijn en daarna
minimale stapjes vooruit. Dan blijkt dat het gras bij de buren echt groener is
geworden... Dus... die militair gaat toch echt naar de buren, en dus kunnen we
dadelijk wel mooie schepen, vliegende tuigen en al dan niet gepantserde
voertuigen op de defensieterreinen hebben, maar geen vrouwen/mannen, die met
het onderhoud en de inzet daadwerkelijk voor de veiligheid zorg dragen.
En maar die ‘tandeloze' minister napraten, dat “personeel op
een" zou staan. Gelul (excusez le mot). Waar is het college van
opperofficieren, dat de bewindsvrouw “uut Twente” eens uitdaagt om te leveren,
door die staatssecretaris de personeelspoot af te nemen?
Het is voor hen met die prachtige 'incompatibilité
d’humeur'-regeling zonder enig risico, zo bij te dragen aan een kampioenentaart
aan “HET PERSONEEL OP EEN”, want geld is er genoeg om naast het materieel ook
het personeel een bij de tijd passend niveau 2019 te geven.
Stoorzender april 2019
Heeft U de laatste Nieuwsbrief van onze
ACOM ook gezien en gelezen? Mijn reactie hierop wil ik U wel vertellen: het zal
nog wel een tijd duren voor een arbeidsvoorwaardenakkoord overeengekomen zal
worden.
Zoals U misschien weet, houd ik wel van
een beeldspraak. In de huidige situatie zie ik twee kruiwagens, - een met
werkgever(s) en een met werknemersvertegenwoordigers - die gevuld met
springende kikkers lijnrecht tegenover elkaar staan. En tussen die kruiwagens
kom ik geen (bewinds-)persoon tegen, die als een politieagent, de kikkers in
een kruiwagen schudt, en ze dan ook nog tot bedaren brengt.
Bij mij komt de vraag op, welk doel hebben
de kikkers voor ogen? Is er niet een partij, die tot het inzicht komt, dat
enerzijds de deur bij Defensie open staat en er een steeds verdergaande
uitstroom plaatsvindt van militair personeel, en dat anderzijds de gestelde
eisen voor het merendeel van het georganiseerde personeel acceptabel moeten
zijn, en er niet alleen naar de belangen van de eigen achterban moet worden
gekeken?
Overlegtafel: toon eindelijk eens Uw
gevoel dat U verantwoordelijk bent voor de organisatie en het personeel op de
werkvloer, en handel daar ook naar. Geen halve of hele onwaarheden in blogs, en
ook geen onhaalbare eisen. Er rest ons derhalve niets meer of minder dan hoop
op een spoedig onderhandelaarsresultaat/akkoord! Kikkers in beide kruiwagens,
toon Uw verstand!!
Op dit moment constateer ik slechts, dat
na de laatste opschorting van het overleg, en ondanks het gepredikte respect,
bijvoorbeeld uit het verslag van de SOD-vergaderingen van 31 januari en 12
maart, de verzuring nog bij lange na niet uit de lucht is, en er inhoudelijk,
ook door het ontbreken van enig signaal vanuit de werkgever, nog geen enkele
stap gezet is, die op korte termijn uitzicht biedt op een
onderhandelaarsresultaat laat staan een akkoord.
En toch... Van alle kanten klotst het geld
tegen de plinten op. Er wordt geïnvesteerd dat het een lieve lust is. Er wordt
gereorganiseerd alsof alles opnieuw moet worden uitgevonden. Uitbreidingen van
de organisatie blijken anno 2019 zelfs mogelijk. Het vervelende is alleen...
Een vullingsgraad van militair personeel rond de 80%... Ja dat die van het
burgerpersoneel op >100% ligt is mooi, maar daar vul je geen operationele
eenheden mee, en voer je taken in den vreemde niet uit...
Is het niet zo langzamerhand tijd dat de
verantwoordelijken jegens de Nederlandse bevolking, d.w.z. minister en
staatssecretaris, hun verantwoordelijkheid nemen en daadwerkelijk het personeel
van Defensie op de eerste plaats zetten.
LET US HAVE HOPE...
Stoorzender maart 2019
In mijn vorige bijdrage haalde ik al uit naar de ridicule
gedachte van de Commandant der Strijdkrachten om de opkomstplicht uit de
mottenballen te halen. Dat zou dan een oplossing moeten betekenen voor de
steeds nijpender wordende aantallen vacatures in de Defensieorganisatie.
In veel politiek correctere bewoordingen werd deze Bob de
Bouwer door zijn baas, minister van Defensie, teruggefloten in haar brief aan
de Tweede Kamer van 22 februari.
“De CDS heeft met zijn antwoord op de vraag hoe Defensie
meer mensen wil werven diverse denkbare oplossingen geschetst, zonder hierbij
een voorkeur uit te spreken voor bepaalde mogelijkheden zoals het activeren van
de opkomstplicht of het aannemen van mensen met een niet-Nederlands paspoort.
Hij heeft onderstreept dat dergelijke keuzes voorbehouden zijn aan de politiek.
Ik benadruk dat voormelde activering van de opkomstplicht niet aan de orde is.
Dit geldt evenzo voor het aannemen van mensen met een niet-Nederlands
paspoort.“
In gewoon Nederlands, en ik kan er niets anders van maken:
de CDS heeft maar wat zitten wauwelen, zonder zelfs de onnozelheid van zijn
opmerkingen in te zien.
Een betere gedachte trof ik aan in een krantenreportage op 5
maart bij gelegenheid van het feit dat de “eerste dames 75 jaar geleden hun
intrede deden in het Nederlandse leger”.
Een (vrouwelijke) luitenant-kolonel maakt gehakt van de
eenzijdige wervingscampagnes van Defensie. Bij de representativiteit van het
beeld van de wervingsspots, waarin militairen deuren intrappen of met
gevechtshelikopters laag over kampen vol tegenstanders scheren, kunnen op zijn
minst vraagtekens geplaatst worden, en zijn bepaald ook niet de manier om
interesse bij vrouwen te ontwikkelen.
De beste promotie echter is een goed arbeidsklimaat met
goede arbeidsvoorwaarden. Daarover wordt nu al weer een poos gesproken tussen
werkgever en werknemers. Alleen al het feit, dat het (weer) zo lang duurt,
heeft eerder een negatieve uitstraling, terwijl de werkgever toch maar steeds
blijft herhalen, dat personeel op nummer één komt. Voorwaar een gratuite
opmerking, die niets kost en soms in de prioriteitenlijstjes van de werkgever
zelfs overgeslagen wordt!!
Als resultaat van onder andere de recente bijeenkomst met
leden van medezeggenschapscommissies kon door de ACOM (als deelnemer in de
CCOOP) voor zichzelf de gewenste resultaten van het arbeidsvoorwaardenoverleg
worden afgeleid.
Met dat in het achterhoofd resteert ons voorlopig “goede
hoop houden” op een voor de werknemers acceptabel pakket. Onderhandelaars:
succes ermee!!!
Stoorzender februari 2019
In het eerste nummer van het jaar schreef een collega-columnist in een magazine van een organisatie, die zich voordoet als behartiger van de belangen van werknemers bij Defensie: “Het jaar 2019 is nog geen drie weken oud en ik heb me al vier keer fiks geërgerd aan de negatieve berichtgeving in de media over Defensie”.
Shoot the messenger heet dat volgens mij, en daar waag ik me niet aan. Edoch, ook ik heb me al minstens 4 keer geërgerd, maar dan wel aan Defensie, en wel de zogenaamde ‘toppers’ van die organisatie.
Op 1
Hoe kunnen de ‘toppers’ ermee instemmen, dat allerlei ‘toys’ per krijgsmachtdeel zo ver uiteenlopen. Of dat nu telefoons of bindingspremies zijn; is er dan geen enkele topper, die de defensieorganisatie een gebalanceerd beleid weet op te leggen?
Op 2
Waarom leveren OPCO-commandanten alleen juichsignalen af, als er weer nieuw materieel in hun organisatie wordt gedropt? Waarom wordt er geen enkele aandacht gegeven aan de personele component van dit soort reorganisaties? Heren Kramer, Luyt, en …. vertel in Uw communicatie ook eens de waarheid, namelijk dat U niet alle schepen, vliegtuigen en voertuigen tegelijkertijd zou kunnen bemensen.
Op 3
De CDS dacht wel een gemakkelijke oplossing te kunnen lanceren voor het personeelstekort: Met dienstplichtigen zou het allemaal gefixt kunnen worden. Ik twijfelde al eerder aan de realiteitszin van deze ‘Bob de Bouwer’, maar dit slaat wel echt alles. Wie zouden dan wel de reddende engelen voor dit door amateurs gerunde bedrijf moeten zijn? Op welk niveau zouden deze ‘helden’ wel beloond kunnen worden? En al diegenen die niet zouden hoeven ‘in te vallen’ zouden rustig door kunnen gaan met leven, loopbaan etcetera? Het ontbreekt er nog maar aan dat door hem gedacht wordt aan het opdiepen van de slavernij uit de geschiedenisboekjes …..
Op 4
De Defensie-hype van Kramer en Bijleveld rond korporaal Anna toen maar weer duidelijk werd, dat een goed resultaat vele vaders/moeders heeft, die een succes kapen. Het verstandelijk niveau van een minister zou haar toch moeten vertellen, dat een truttige foto van een mislukte taart op Twitter weer aan de wortels van haar geloofwaardigheid vreet.