Mexicaanse Hond
In ieder geval in deze editie van ACOM Journaal moet u het stellen zonder ‘Stoorzender’. In zijn plaats treedt ‘Mexicaanse hond’ weer aan, - een soortgelijke fading en ruis van het hifi geluid dat men u traditioneel voorschotelt. Daar gaat-ie dan!
‘Europa’ moet zijn verantwoordelijkheid nemen en een vitale rol spelen in het belang van zijn veiligheid en defensie. “De verslechterde veiligheidssituatie, de geopolitieke omstandigheden in combinatie met de coronacrisis vragen daarom. De bouwstenen voor een meer ambitieuze Defensiesamenwerking binnen de Europese Unie (EU) liggen klaar.”
Dit maakt de Nederlandse regering ons wijs in de evaluatie van het Gemeenschappelijk Veiligheids- en Defensiebeleid (GVDB) waarmee het, via de directie Internationaal Onderzoek en Beleidsevaluatie van het ministerie van Buitenlandse Zaken, onlangs op de proppen kwam.
Ik weet niet hoe het u vergaat maar hier krijg ik dus spontaan onbedaarlijke jeukaanvallen en andere fysieke ongemakken van. En dan minister Stef Blok (BuZa) die vervolgens in jaren ’80 jargon toetert: “We moeten het Gemeenschappelijk Veiligheids- en Defensiebeleid van de Europese Unie de komende jaren meer handen en voeten gaan geven.”
‘Handen en voeten’? Zorg maar eerst voor een ordentelijk torso dan kom je vanzelf wel bij die ‘handen en voeten’. Blok denkt dat we er wel komen met meer “defensiesamenwerking binnen de EU” en daarmee zouden we twee vliegen in één klap slaan omdat we dan ook “juist de NAVO” versterken.
Juist ja, voelt u de achterliggende denktrant? We zijn, politiek, nog te beroerd om serieus werk te maken van wat we in 2014 in Wales met veel aplomb hebben beloofd: “2% van het BBP” extra te steken in defensie. Een plechtige ‘papierenbelofte’ waarvan de verzilvering niet haalbaar blijkt. Sterker nog, de minister van Defensie Ank Bijleveld moest in juni jl. (met het schaamrood op de kaken?) in de Kamer toegeven dat “we 2024 niet gaan halen. Wanneer dan wel? Dat kan ik niet zeggen.”
Bijleveld wil nu gretig gebruikmaken van “het Europees Defensiefonds en de Permanente Gestructureerde Samenwerking om de belangrijkste militaire capaciteitstekorten weg te werken. (-) Uiteindelijk gaat het om een fair share bijdrage aan zowel de EU als de NAVO.”. Precies, de spijker op zijn kop mevrouw. ‘Put your money where your mouth is’, luidt het plastisch in (de Amerikaanse variant van) het Engels. Of, dichter bij huis, in Rotterdam en ommeland: ‘Geen woorden maar daden’.
Te vrezen valt met grote vreze dat het bij woorden die met groot gemak buitelen over ‘de wal der tanden’, zal blijven. De excellentie Blok toont zich daarin een grootmeester. “Om de veiligheid van Europa ook in de toekomst te garanderen, zijn grote investeringen nodig. Dat vraagt een langdurig politiek en budgettair commitment. Daar wil ik mij samen met de Minister van Defensie voor blijven inspannen.” Helaas moeten we ook nu weer vaststellen dat ‘het West-Europa van voor de val van De Muur’ zijn defensie niet op orde kan of wil brengen.
Tijdens het vragenuur in de Kamer op 2 juni jl. sprak het SGP-Kamerlid Stoffer ferm: “Met vrede en veiligheid valt niet te marchanderen.” Maar de houding van parlement en regering, ‘de politiek’ (zeker na de val van De Muur) geeft telkens blijk van het tegendeel.
Oktober 2020
Ooit geloofde ik er nog in…
Ten eerste was daar de Sint en Zwarte Piet… Maar ja; tijden schijnen tegenwoordig te veranderen en wat jaaaaaren goed was, blijkt anno 2020 niet meer te gelden. Dus: geen Zwarte Piet meer bij Defensie… Roetveegpieten zouden het nieuwe normaal moeten worden…
En dus… Omdat er geen belangrijker veiligheidszaken meer op de stapel lagen, beslisten de ambtelijke moeder (kennelijk gesteund door de politieke mamma's) en de opvolger van Michiel in de blauw geruite kiel dat, omdat iedereen die bij Defensie werkt zich veilig en gewaardeerd moet voelen, Zwarte Piet niet meer welkom zou zijn bij Defensie…
Alsof Akwasi gecamoufleerd bij Defensie op het Plein in Den Haag is binnengedrongen, en daar zonder slag of stoot de dienst kan uitmaken… Och er was toch niets belangrijkers meer te doen… Defensie was het immers toch niet meer waard genoemd te worden in de Troonrede op Prinsjesdag, en het toont maar aan hoe onder deze politieke 'leiding' (of is het 'lijding'?) Defensie zelfs niet meer bestaat op de nationale agenda…
Nee goed bezig daar en dan kraaien over veilig en gewaardeerd voelen. Alsof ze weten wat dat is. Wereldvreemden die zichzelf veilig en gewaardeerd voelen met instituties als een “kamerheer”, die je kamer opruimt, de lichten aandoet, de kranten klaarlegt. En natuurlijk wordt de koffie en thee gebracht. En dan zo dom om er in het Defensiesufferdje nog aandacht aan te besteden… Hoe crazy kun je zijn…
Veilig en gewaardeerd… Bij die woorden dacht ik ook aan het “Honi soit qui mal y pense” boven de KMApoort in Breda. Vertrouwen in de leiders bij Defensie, die oprecht hun taak zouden vervullen. Maar wat blijkt? Zoals George Orwell al schreef, anno 2020 zijn alle dieren (varkens) gelijk, maar sommige zijn meer gelijk dan andere…
En dus, indachtig de wapenspreuk van de CDS; als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan, omzeilt een clubje driesterren en equivalenten, aangevoerd door die opvolger van Michiel in de blauw geruite kiel, in het geniep de regelgeving met betrekking tot salaristoekenning bij Defensie. Ja ik bedoel de 'toelage' voor de super-adjudanten.
Deze super brave heren zijn natuurlijk niet de schuldigen, immers zij zijn het toonbeeld van totale onderwerping aan het gezag. Doch de viespeukerij van diegenen die zouden moeten zorgen voor veiligheid en waardering bij het personeel, die klaag ik aan. Dus het 'wee hem die er kwaad van denkt' geldt ook niet meer, want deze toppers zijn ook al niet meer te vertrouwen. Zij zijn tenslotte niet zoals alle anderen “gelijk”, maar menen zich alles te kunnen permitteren of zich alles te laten commanderen, wetend dat het onjuist is.
En wat horen we hierover van de eindverantwoordelijke? Natuurlijk niks, en is het feit dat een marineofficier fractievoorzitter van het CDA in de gemeenteraad in Den Helder werd voor Mevrouw de Minister wel reden om een juichende tweet de wereld in te sturen…
Met dit alles van een (politieke) leiding, kan ik begrijpen dat velen zich, ondanks de voorgeschreven roetveegpieten, niet langer veilig en gewaardeerd voelen, en, helaas, zo snel mogelijk vertrekken naar hun tweede beroepskeuze.
September 2020
Presentator, theatermaker en schrijver Arjen Lubach gaat stoppen met zijn succesprogramma Zondag met Lubach (ZML). Dat kondigt hij aan in zijn boek ’Stoorzender’, dat woensdag verschijnt. Een belangrijke reden voor zijn besluit is dat Lubach op het hoogtepunt met het programma wil stoppen. (Telegraaf, 19 augustus 2020). Als je dit leest als langjarig scribent streelt je dat en heb je heimelijk de hoop, dat deze boektitel zijn ontstaan te danken heeft aan mijn geschrijf.
De vakantieperiode zit er voor het merendeel van ons weer op. Een periode om te ontspannen maar ook een gelegenheid om met wat afstand de maat te nemen van “Defensie”.
In de eerste plaats het Haagse Plein; Hier treffen we een (politieke) leiding aan, niet gehinderd door een duidelijke militaire knowhow, of die zou moeten komen van de weinig op de voorgrond tredende Commandant der Strijdkrachten (CDS).
Deze CDS werd recent op de website van Defensie, toen duidelijk werd, dat hij na zijn FLO-leeftijd, in de race was voor de functie van voorzitter van het NAVO-Militair Comité nog beschreven als “Ook zijn stijl van leidinggeven viel op. Die is transparant, to the point, met functionele humor en resultaatgericht. Hij communiceert duidelijk en legt verantwoordelijkheden op de juiste plek.”
Wie al die kwaliteiten ontdekt heeft moge het zeggen… Dat er op het Plein ook nog een Secretaris-Generaal aanwezig is die de grenzen van het beperken van de vrijheid tot het uiten van een mening door defensiepersoneel opzoekt kan niet anders dan verklaard worden dan dat deze mevrouw echt niet weet om te gaan met een 'mensen-organisatie' .
Waar iedereen op zit te wachten, en telkenmale, laatstelijk nog met COVID als alibi, maar wordt doorgeschoven is de zogenaamde 'toekomstvisie'. Hoe raar zou het zijn om dan te moeten lezen, dat Nederland op alle geweldsniveaus de vrede in de wereld kan helpen bewaren. Ja eventjes misschien weten we met zijn allen want meer spullen en met name personeel hebben we niet. Kortom: Van het Plein kwam in de laatste tijd niks en er is ook weinig goeds te verwachten….
Ten tweede is het hele cohort opperofficieren, de enige categorie waarbij geen vacatures bestaan… Commandanten van operationele commando's blijven juichende verhalen publiceren; Is het niet over een nieuw 'speeltje' dan is het wel over wéér een reorganisatie. Zelfs worden zonder schroom nieuwe eenheden uit de hoge hoed getoverd, zoals 'het oprichten van een vierde vuursteunbatterij (minus) met Pantserhouwitzers (MR-16)' met alle toeters en bellen, die daar bij horen. Gaat CLAS het blik 'vacatures' nog verder opentrekken?
Wie van al die medeplichtige opperofficieren toont nou eens de ballen om aan te geven, dat de huidige staat van de krijgsmacht deplorabel is? Ik pleit ervoor Nederland - Naïefland - wakker te schudden. Wat mooi zou het zijn als een paar generaals die van wanten weten eens de waarheid, en niets dan de waarheid vertellen. En bereid zijn gebruik te maken van de voor hen geldende regeling als het leidt tot ontslag. Neem eens een voorbeeld aan Generaal Arie van der Vlis (1940-2020), die wel in 1994 zijn functie neerlegde, omdat hij zich niet kon verenigen met de toenmalige politieke situatie rond Defensie (i.c. het regeerakkoord van Paars I).
Wat ik maar wil zeggen: Petje af voor U op de werkvloer, - de werkvloer die voor velen in de topfuncties oh zo onbekend lijkt te zijn.
Juli 2020
Als je op de website van Defensie kijkt, wat precies de taken van de Commandant der Strijdkrachten (CDS) zijn, dan zou je eigenlijk grote bewondering voor iemand die deze functie bekleedt moeten hebben.
Ik citeer enkele zinsneden van die website: ' De CDS is verantwoordelijk voor de inzet van militairen op missie', 'Een andere taak van de CDS is de verantwoordelijkheid voor de planning en uitvoering van militaire operaties. Hij
moet dus zorgen voor de omstandigheden waarin militaire eenheden genoeg personeel hebben….. De CDS is de belangrijkste militair adviseur van Nederlands politieke leiders.'
Als toeschouwer constateer ik dat sinds oktober 2017 slechts weinig positiefs over de CDS te ontdekken is… En dan plotseling… Hij verschijnt in het nieuws door zijn mening dat een toelage voor 8 superstafadjudanten terecht zou zijn… Hij moet wel gedacht hebben, dat er zoveel militairen uit zijn organisatie verdwijnen, laat ik er tenminste 8 behouden, kunnen we tenminste met een mini-team aan de zomeravondvoetbalcompetitie meedoen…
Al bij zijn aantreden in 2017 liet ik mijn twijfel blijken maar wat deze Mijnheer Bauer nu uitspookt kan ik niet anders kwalificeren als het kopen van loyaliteit van functionarissen, die, naar mijn mening, geen andere toegevoegde waarde hebben dan het aangeven van het mapje met de speech van de super-generaals en het 3 passen linksachter bij hen lopen…
Een draagvlak op de werkvloer in de organisatie? NIHIL.. Noch voor de CDS noch voor deze fraai met nestels, als waren het carnavalsvierders, uitgedoste superadjudanten… Dat de CDS recent ook nog grootofficier in de Kroonorde in België werd en zei daarmee vereerd te zijn toont maar weer het belang van dit soort uiterlijkheden op zijn niveau aan…
Als nu eens eindelijk serieus werk zou worden gemaakt van een solide en inzichtelijk functiewaarderingssysteem, zou een begin kunnen worden gemaakt met de o zo gewenste objectivering van het loongebouw binnen Defensie. Alleen op basis van zo'n systeem kunnen functies van gelijke zwaarte ook gelijk beloond worden. Nu is het met een plakwerk van toelagen een onoverzichtelijke wirwar, en wordt met de huidige systematiek veroorzaakt dat hoe dichter je zit bij het 'beleid' je des te beter af bent.
De geachte werkgever Defensie zou dan ook eens serieus een stap kunnen maken, zodat de paarden die haver verdienen die ook krijgen! Maar dan wel structureel en niet met toelages… (is ook goed voor de hypotheek-toetsing!), zelfs niet die dwaze toelage om de laagste salarisgroepen boven het wettelijk minimumloon te brengen! En weer kon Defensie in het SOD (eind juni) niet leveren omdat de werkgever de urgentie kennelijk niet onderkent.
Al met al ga ik met een chagrijnig gevoel de zomerperiode in, omdat ik geen enkele positieve activiteit bij de werkgever zie. Desondanks wens ik U een plezierige vakantieperiode toe, reis verstandig, en zet de sores van U af…
Juni 2020
Vertrouwen gaat te paard en komt te voet; een man een man een woord een woord; zo maar een paar uitdrukkingen, die in deze COVID-19-tijd voorbij kwamen… Dan blijkt ook in hoeveel zaken dat 'vertrouwen' belangrijk blijkt te zijn...
We vertrouwen erop, dat beleidsmakers en bestuurders de juiste beslissingen nemen ten gunste van de volksgezondheid, zonder geheime agenda's, en die ook tot uitvoering (laten) komen; we vertrouwen erop dat politici onze vertegenwoordigers in de Tweede Kamer feitelijk juist informeren, en we vertrouwen erop dat een werkgever al het mogelijke doet de gemaakte afspraken met de vertegenwoordigers van werknemers na te komen.
Nou, nou... De 'gunst' van gegeven vertrouwen is in de tijd dat we in de lockdown periode zaten eigenlijk zonder ophouden beschaamd... Braaf hield het merendeel van de Nederlanders zich aan de anderhalve meter afstand en dan verschuilt de burgermevrouw van Amsterdam zich achter doel en iedereen anders om haar gebrek aan ballen bij de handhaving van de sociale afstand te verbergen en zo het vertrouwen in het openbaar bestuur naar de knoppen te helpen.
Loyaal stemmen Nederlanders op kandidaten met een programma... Maar om te beginnen de minister van Defensie gooit de grondwettelijke taken en daarmee de veiligheid van ons land over de schouder en is het ijs waarop de geplande en in het bondgenootschap toegezegde 2% van het BNP voor Defensie nog dunner dan haar informatievoorziening over de luchtaanval in de Iraakse stad Hawija. Nu maar afwachten wat er in de (alweer) uitgestelde visie op Defensie weer allemaal wordt opgedroomd...
“Defensie beschermt wat ons dierbaar is” staat te lezen op de website van Defensie. Voor mij is het vertrouwen zodanig aangevreten, dat ik me afvraag wat bedoeld wordt met “ons” en hoe die bescherming er dan wel uit moet zien.
Als dan ook de staatssecretaris nog naar de Kamer wordt geroepen… “De staatssecretaris heeft in het debat erkend dat ze meer openheid en transparantie in het proces had moeten geven naar Zeeland en de Kamer bij de momenten van twijfels over de verhuizing naar Vlissingen. Daarbij heeft ze aangegeven dat zij zich teveel op de verdere inhoudelijke onderbouwing van haar heroverweging heeft gericht en daarmee onvoldoende oog heeft gehad voor het proces richting Zeeland en de Kamer en dat dit anders had gemoeten.” (volgens Defensie). Ja dan is het afwachten of en wanneer de minister-president moet gaan verklaren dat hij 'het volste vertrouwen' heeft in deze twee bewindspersonen om vast te stellen, dat ook hij dat vertrouwen niet meer heeft...
Toevallig (of niet) zijn deze twee ook nog 'werkgever' van duizenden vacatures, waarvan het aantal steeds maar groter wordt. En ze draaien aan de knoppen van de arbeidsvoorwaarden van de 'achterblijvers' in hun organisatie. Ik heb waardering voor het vertrouwen van de onderhandelaars, maar velen ervaren het als het trekken aan een dood paard onder meer waar het aankomt op het nieuwe loongebouw per 1 juli. Kijk eens naar de zure commentaren op social media en het wantrouwen in de werkgever dat daaruit blijkt...
De recente COVID-19-periode wordt alom geprezen om de (gedachte) positieve effecten op de psyche van de Nederlandse bevolking. Ik constateer echter een naar het nulpunt dalen van vertrouwen, en daarmee een afbrokkelende cohesie. Wordt het 'ieder voor zich en God voor ons allen' dan toch nog meer het nieuwe NU? Ik hoop van niet..
Mei 2020
Zeventien miljoen mensen… Zoveel zijn er inmiddels in ons land, 75 jaar na de bevrijding waarover de koning op 4 mei nog zei: “Toen wérd de keuze voor ons gemaakt. Door een bezetter met een ideologie zonder genade die vele miljoenen mensen de dood in joeg. Hoe voelde de ultieme onvrijheid?”
Anno 2020 wordt er ook onvrijheid ervaren, want in deze uitzonderlijke maanden hebben wij allemaal een deel van onze vrijheid op moeten geven. Nu maken we zelf een keuze. In het belang van leven en gezondheid. Een groot verschil met 40-45 is echter de periode die doorstaan moet worden; waar er toen sprake was van 5 jaar, schijnt op dit moment 2 maanden voor velen al onoverkomelijk te zijn…
Wat mij zo in deze lockdown periode opvalt, is dat onder die eerder genoemde zeventien miljoen mensen zoveel klagers zijn, die alleen maar de problemen zien. Woorden als 'omvallen', 'geen toekomst' of ja zelfs 'burn-out' komen via allerlei communicatiemiddelen op je af.
Ik vraag me af waarom de zelfstandigen geen reserve hebben opgebouwd (hoe zouden zij - onverzekerd - bijvoorbeeld een gebroken been overleven?) om nog maar te zwijgen over het waarom de Netflixer, of de Playstationspeler geen andere bezigheid weet te bedenken. In alle luxe vergeleken met de ultieme onvrijheid van nog maar enkele generaties geleden.
Wat mij ook opvalt is de grote hoeveelheid (zelfbenoemde) 'experts' tot zelfs ene Maurice de Hond, die geschreven heeft: “Mijn achtergrond als sociaalgeograaf en mijn ervaring met data en statistiek helpen om tot onderbouwde inzichten te komen in de COVID-19 crisis.” Moeten we aan deze mijnheer die streefde naar 200 zogenoemde 'Steve Jobsscholen', ook wel ‘iPad-scholen’ genoemd, en er op het hoogtepunt slechts 21 realiseerde of bijvoorbeeld 10% fout zat in zijn voorspelling voor de Tweede Kamerverkiezingen van november 2006, enig geloof in COVID-issues hechten? Ik zie zoveel experts voorbij vliegen, dat ik er niet een meer geloof…
Maar toch… Om de koning (met respect) nogmaals te citeren: “Er waren toen veel mensen die zich verzetten. Mannen en vrouwen die in actie kwamen, die tegen de stroom in burgermoed toonden en hun eigen veiligheid op het spel zetten voor anderen.”
Zoals er in de huidige crisis ook mensen zijn, die zich wel zonder eigen belang en veelal in stilte inzetten voor de ' ander' . Soms gebeurt dat vanuit hun professie maar ook als 'naaste'. Voor hen mogen we alle respect hebben, niet alleen in deze tijd, maar ook voor de toekomst.
Het nieuwe “NU” zal in onze maatschappij nog moeten neerdalen. Zeventien miljoen mensen hebben allemaal een verschillend toekomstbeeld, maar vooral onze vrije, democratische rechtsstaat moeten we koesteren en verdedigen. Want alleen die biedt bescherming tegen willekeur en waanzin.
En in die toekomst heeft onze expertise bij Defensie een prominente rol.