“Wij zijn de klaplopers van de NAVO”. “Wij zijn de onderpresteerders in de NAVO” “Je kijkt met schaamte naar het puntje van je schoenen”. Ferme, niet mis te verstane uitspraken, - nee, niet van een bezorgde burger, of van die (weinige) politici die het goed voorhebben met Defensie. Welnee, hier zijn de operationeel commandanten van Marine, Land-, Luchtmacht en KMar, aan het woord in het ochtendblad Trouw (02-04-2021).

Op de valreep naar zijn nieuwe functie bij de NAVO, doet CDS Rob Bauer daar ook nog een kloeke schep bovenop: “Als de Russen hier voor de deur staan, dan kunnen we onszelf niet verdedigen.”
“Parbleu”, zou markies de Canteclaer van Barneveldt, de hooghartige edelman uit ‘Tom Poes’, riposteren. Zoveel onverschrokkenheid, zoveel ‘wie-maakt-mij-wat’ van de OPCO-commandanten in de (landelijke) media. “Tiens”, aldus wederom de fictieve edelman, daar moet de dienstdoende chroniqueur van Defensie acuut voor worden opgetrommeld.

De schaamte over de meelijwekkende staat van ons defensieapparaat, zouden de ‘jongens van Jan de Witt’ aan het krijgsmachtroer, op zichzelf moeten betrekken. Decennia, heeft immers de een na de ander, gedwee meegehobbeld en gedanst naar de pijpen van nietsontziende politieke bezuinigers.
‘Yes we can and then some’ was de marsorder en onderwijl piepte, kraakte de amechtig naar adem happende krijgsmacht in al zijn geledingen dat het een aard had. De enige oppercommandant die toen zijn conclusies en dan ook aan zijn stutten trok was “De lachende generaal”, de toenmalige Chef Defensiestaf Arie van der Vlis, - God hebbe zijn ziel.

Het heeft er dan ook verdacht veel van dat men, koen en onversaagd, een molshoop van een barricade beklimt nadat vanuit de bezorgde burgerij aandacht werd gevraagd voor de deplorabele staat waarin onze krijgsmacht zich al decennia bevindt. Of het moeizaam aansukkelende kabinet zich daar iets van zal aantrekken en € 4 miljard extra in het mandje van Defensie legt? Ik heb daar een kokosnoothard hoofd in.
We leven in hoogst ongewone, om niet te zeggen bizarre tijden. Die verzuchting kwam u meermaals tegen in de kolommen van dit periodiek. ‘Veteranen’, althans lieden die zich als zodanig voordeden, die menen te moeten demonstreren tegen ge- en verboden vanwege de overheid afgekondigd in de strijd tegen COVID-19. Het Veteranen Platform distantieerde zich terstond van deze manifestatie van als ‘veteraan’ uitgedoste demonstranten.
Leveranciers van legerdumpartikelen hadden wellicht de handen vol aan het verstrekken van militair(e) (aandoende) parafernalia (‘verkeerdom’ gedragen baretten) en witte jassen van verplegend en medisch personeel. De demonstrerende dragers daarvan vielen echter snel door de mand vanwege bijvoorbeeld de lange mouwen van de uitdossing en hier en daar een Zwitsers vlaggetje dat door moest gaan voor het embleem van het Rode Kruis.
Die mondiale organisatie was er eveneens als de kippen bij om protest aan te tekenen tegen het illegale gebruik van haar onderscheidingsteken dat synoniem is met ‘neutraliteit’. Intussen deint de derde besmettingsgolf over het land en moet Defensie andermaal serieus aan de bak bij het vaccineren en de ondersteuning van civiele collega’s op de overvolle IC-afdelingen in ziekenhuizen.

De ene kluif (Srebrenica) is nog niet afgekloven of het journaille stort zich, met de verbetenheid van de hongerige wolventroep uit ‘De Dodenrit’ van drs. P., op weer een vermeende vette Defensiekluif. In de schoot geworpen door mevrouw Zegveld die er een diabolisch genoegen in schept als een venijnig-agressieve chihuahua in de kuiten van Defensie te happen. Nederlandse militairen zouden bij de ‘Slag om Chora’ in Afghanistan “buitenproportioneel” hebben gehandeld volgens mevrouw Zegveld. En of er dus subiet een substantiële schadevergoeding kan worden toegekend aan de slachtoffers. Benieuwd wat de rechter van weer zo’n ‘Zegveldje’ vindt.
Overigens ben ik van mening dat het de heilige plicht is van de (demissionaire) staatssecretaris van Defensie om, op de valreep, chop-chop over de brug te komen met een fatsoenlijke aanzet voor een acceptabel Arbeidsvoorwaardenakkoord.

In de over ‘Nederland, polderland’ hangende mist, de tijd van het jaar nietwaar, doemen de schimmen op van de verkiezingen voor de ‘legislatuurperiode’ 2021-2025 (onder voorbehoud van voortijdige ‘breuk’).

Als ‘defensiemens’ ben je uiteraard benieuwd naar de ‘Defensieparagrafen’ in de aaneenrijging van platitudes waarmee men de kiezer elke 4 jaar steevast probeert te paaien. Dus je slaat, eigenlijk tegen beter weten in, maar toch, verwachtingsvol aan het lezen. (Naar verluidt heeft de redactie van dit blad zich ook gewaagd aan die exercitie.)

Welnu, de tranen springen je in de ogen bij lezing van zoveel, welhaast beledigend, gebrek aan originaliteit. Men rept geestdriftig over ‘visie’, ‘vergezichten’ en nog meer banaliteiten. Verschaald bier in snel in de spoelbak gedompelde en smoezelig gebleven glazen.

Vergeleken met de programma’s van 4 jaar terug, door het beroeren van de copy paste-toets aan het niets vermoedende papier opgedrongen. (De meer doordachte verhandelingen niet te na gesproken, natuurlijk.)
Partijen c.q. partijtjes die de krijgsmacht in feite willen reduceren tot een soort ‘dad’s army’ maar wel op hoge toon eisen dat de Nederlandse militairen zodra ze n’importe welk missie- c.q. oorlogsgebied betreden, ‘de rechten van het dier’ met alle middelen gaan beschermen. Ik vraag mij toch in alle ernst af in welk universum de ‘Kwetal-breinbazen’ van die clubs verkeren.

Het is dan ook een hele opluchting te mogen vaststellen dat er in Nederland, polderland, nog burgers zijn, bezorgd om de borging van onze (nationale) veiligheid, die de krijgsmacht oprecht een warm hart toedragen! (Zie elders in deze editie van ACOM Journaal).

Juist de capaciteit van Defensie om de soevereiniteit en integriteit van ons grondgebied, te kunnen waarborgen en beschermen, is, - het is algemeen bekend -, de laatste tientallen jaren ernstig ondermijnd tot een potentieel zinkgat (sinkhole).

Hoe triest en verontrustend is dan het gekissebis en de ‘vooral-niet-in-mijn-achtertuin-houding’ als het gaat om de locatie voor het nieuwe radarstation van Defensie. Dat ons luchtruim wordt beschermd door ‘die dingen’ is allemaal prima en tot uw dienst, maar ik pas voor de ongemakken die daarmee gepaard (kunnen) gaan. Zadel ‘die van hiernaast’ maar op met het eventuele ongerief en kosten die mijn vrijheidsverzekering aan premie vergt.

Ja, het beroep van militair oogst in ons land niet (altijd en overal) het respect, de waardering en de dankbaarheid die het verdient. Als zaken logistiek in goede banen geleid moeten worden of pijlsnel civiel veroorzaakte kluwens ontward moeten worden, moet Defensie stantepede aantreden.

Zo meldt de minister 1000 man/vrouw inzet gereed te hebben om gezondheidszorginstellingen uit de corona- en vaccinatiebrand te helpen. In het parlement klinkt luide de roep om ‘het leger’ in te zetten in de strijd tegen plunderaars en andere criminelen. Chop-chop! Vite, vite! Maar wel tegen de ‘all-in’ prijs die de krijgsmacht, de baret eerbiedig in de hand, van Schraalhans toebedeeld krijgt.

Of er straks, na de verkiezingen, nog wat overeind blijft van al die ‘slick & sweet talk’, - die mooie aalgladde praatjes en beloftes in de Defensieparagrafen in de verkiezingsprogramma’s? Ik vrees met groten vreze… U?

Overigens ben ik van mening dat het de heilige plicht is van de staatssecretaris van Defensie om chop-chop over de brug te komen met een fatsoenlijke aanzet voor een acceptabel Arbeidsvoorwaardenakkoord.

Sinds de sluipmoordenaar met de fraai klinkende naam ‘corona’, ook wel COVID-19, vanuit het Oosten definitief bij ons is ingetrokken, is, onder veel meer, ‘normaal’ fysiek vergaderen er niet meer bij. ‘Videoconferencing’ is de afgelopen maanden een ‘huishoud’ begrip geworden en voor velen intussen gesneden koek. Maar kennelijk niet op ‘ons’ ministerie van Defensie, wat ik u brom!

Hoe kan het anders gebeuren dat door onversneden klunzig ‘gebruik’ van social media (door ambtenaren ten departemente) het wachtwoord dat toegang gaf tot een vertrouwelijke ministeriële EU videoconferentie, hapklaar in handen valt van een schrandere techjournalist? Foei, hoe dommig en suffig stond gij daar minister Bijleveld, - wellicht door uw ambtenaren wat al te nadrukkelijk in uw carnavalsboezeroen gezet?

Het Duitse blad Bild haalde genadeloos uit met een uppercut op de ministeriële kin: ‘Das ist Europas leichtsinnigste Ministerin’ (‘De meest roekeloze minister van Europa’) chocoladeletterde ‘de grootste krant van Duitsland en van Europa’. Inmiddels moest mevrouw Bijleveld in de Tweede Kamer spitsroeden lopen en, kruipend door het enkeldiep hoge stof, beloven zo’n blunder nooit weer te zullen begaan.

ICT en de Nederlandse overheid: niet bepaald een match made in heaven. Maar je zou toch denken dat als er een ministerie is waar ze qua de ins & outs van het internet van wanten moeten weten (zie ‘Defensievisie 2035’) het Defensie wel is. Lou loene dus. En bovendien is men kennelijk op het ministerie het journaille zeer ter wille door ruimhartig te lekken.

Nu weer de nota vanuit CLAS die afrekent met het zwalkende coronabeleid van het kabinet; en informatie over de als “illegaal” aangemerkte activiteiten van het dit voorjaar opgerichte Land Information Manoeuvre Centre (LIMC) van de Landmacht. Men maakte gebruik van publieke bronnen bij de studie en analyse van onder meer clubjes complotdenkers en andere aluhoedjes-ontkenners van ‘waarheden als een koe’. Allemaal om in het algemeen belang te kunnen voorsorteren op eventueel nieuwe virusuitbraken en flankerende maatschappelijke onrust.

Maar het journaille, ter linkerzijde, bralde ‘moord en brand’ en de usual suspects in de Tweede Kamer schaarden zich gretig in dat dissonantenkoor. Inmiddels heeft de minister van Defensie (kordaat, daadkrachtig en doortastend als altijd niet waar?) kennelijk bevreesd voor weer een strafexpeditie vanuit de Kamer, de activiteiten van het LIMC acuut stilgelegd. Tja, wij willen wel elke avond gerust gaan slapen in de wetenschap dat over onze veiligheid en vrijheid wordt gewaakt. Maar het mag niets kosten en we willen zeker niet weten hoe die ‘verworvenheden’ die we for granted nemen elke dag weer ‘bevochten’ worden door mannen en vrouwen die hun leven voor ons op het spel zetten.

De fictieve kolonel Nathan R. Jessup (uit de film A Few Good Men) zou (geparafraseerd) zeggen: ‘Als de manier waarop ik je vrijheden en veiligheid bescherm je niet zint dan stel ik voor dat je een wapen oppakt en dat zelf gaat doen, in plaats van hier mooie moreel verheven maar gratuite praatjes op te hangen!’

Wij wensen u gezegend, coronaveilig ‘meer-zaam’ Kerstfeest en vredig, veilig, coronavrij, Nieuwjaar.