Mexicaanse Hond maart 2022
Wij beleven dezer dagen de angstwekkende manifestatie van de wederopstanding van de Sovjet-Unie met oorlog in Europa. Bijna acht decennia vrede in ‘het Avondland’ is welletjes moeten de houwdegens in het Kremlin van mening zijn onder de guidance van Poetins boezemvriend, de rabiaat antiwesterse minister van Defensie Sergej Sjojgoe.
De Amerikanen waarschuwden weken achtereen voor een ophanden zijnde Russische invasie in de Oekraïne. Maar het alarm werd met (grote) scepsis, ja zelfs lacherig, begroet. Ongetwijfeld gevoed door het anti-Amerikaanse sentiment dat, met name in West-Europa, overheerst althans sluimert om bij tijd en wijle virulent de kop op te steken.
Het onmiskenbaar aanwezige pro-Rusland c.q. pro-Poetin sentiment tiert misschien wel het hevigst in Duitsland waar godbetert een vlagofficier het bestond te oreren dat Poetin van ons meer respect verdiende en zijn (geopolitieke) zin zou moeten krijgen.
In het Kerstnummer van dit blad stond op deze plek de volgende ontboezeming:
“Terwijl hij de Baltische staten militair de stuipen op het lijf jaagt, trekt de vierkant bekaakte Autocraat in het Kremlin, Vlad I, (-) een angstaanjagende troepenmacht samen in het oosten van Oekraïne. Volgens Amerikaanse intel mag Kiev begin 2022 een inval verwachten. (-) En het westen staat er handenwringend bij en kijkt ernaar.”
Vlad spiegelt zich graag aan tsarina Catharina de Grote die de oorlog niet schuwde om door ordinair landjepik (o.m. Polen, de Krim, Oekraïne, de Baltische gebieden) het Russische keizerrijk uit te breiden. Poetin is daar in feite al jaren geleden mee begonnen en het westen legde hem nimmer een strobreed in de weg. Zo mocht hij bloedig ingrijpen in Georgië, Tsjetsjenië, de Krim en in Kazachstan. In Syrië mocht hij ongeremd zijn gang gaan met chemische wapens. In stijl en massaslachting conform het optreden van zijn Sovjetvoorgangers in Poznan (Polen), Hongarije (1956), Tsjecho-Slowakije (de Praagse Lente (1968) etc.
Vlad de Grote voelt zich onaantastbaar met dank aan het ‘vredelievende’ (intrinsiek verdeelde) Europa dat nu door het vervaarlijke grommen van de beer en de beangstigende realiteit bijeen hurkt. Europa dat militair, ondanks spoedverhogingen van de defensiebudgetten (in Berlijn zelfs de verbluffende somma van 100 miljard ‘euries’!) niet up to par is in het theater van de Russen.
Zonder Grote Broer Amerika zijn we vooralsnog nergens. Waar we wel bekwaam in zijn is het beleefd op tafel leggen van (vooralsnog krachteloze) sancties tegen een handvol Nomenklatoera.
En, hé verrassend, Duitsland maakt zowaar een historische volte face door (voorgoed?) af te stappen van zijn lang gekoesterde principe geen offensieve wapens te exporteren naar conflictgebieden. “De Russische invasie is een keerpunt. Het is onze taak om Oekraïne te steunen, zodat het zichzelf kan verdedigen tegen Poetins invasieleger”, sprak bondskanselier Olaf Scholz, aangespoord door de bezoekende Poolse premier Moriawecki.
Wij zijn in bange afwachting of en wanneer het ‘Oekraïne-scenario’ wordt losgelaten op het Balticum met zijn vele ‘Volksrussen’. Komen die NAVO-lidstaten straks toch alleen te staan zoals de Oekraïners die de bedrieglijke EU ‘Maidan-beloften’ gretig slikten en daar nu de ultieme prijs voor betalen. Arm Oekraïne aan de beren en wolven overgeleverd.
Geen toegesnelde boots on the ground, (nog?) geen Brigadas Internacionales zoals in de Spaanse Burgeroorlog of andere vrijwilligers, - naar wij dachten. Oekraïne moet zichzelf maar zien te redden. Het zijn andere tijden, - wat u zegt!
Voor die kennis in Odessa, haar familie en moedige landgenoten is dit schitterend trieste chanson van Jacques Brel: ‘Voir un ami pleurer’, ‘hertaald’ door Guus Vleugel.
Natuurlijk wordt alom gestreden
en zwijgt voor velen de muziek (-)
Natuurlijk hebben wij verloren
en wacht de dood ons aan het eind,
met onze schouders ver naar voren
staan wij nog amper overeind.
Natuurlijk zijn we vaak bedrogen
en liggen vogels in het riet,
die voor het laatst hebben gevlogen,
maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Worden er steden stukgesmeten
door kinderen van vijftig jaar,
dan wordt het leed weer gauw vergeten
voor nieuw verdriet of nieuw gevaar.
En de stations vol met verdwaalden,
al te ver heen voor elk verdriet,
geen enk'le waarheid die het haalde,
maar een vriend zien huilen kan ik niet.
Mexicaanse Hond februari 2022
“Nederland staat er geharnast in!” Minister Wopke Hoekstra, rookie op Buitenlandse Zaken, waarschuwt Rusland op strenge toon dat het mag rekenen op ongekend zware sancties mocht het een vinger uitsteken naar Oekraïne. Neen, het westen is het uit de hemel vallen van ‘groene marsmannetjes’ die de Krim onverhoeds annexeerden voor Moedertje Rusland niet vergeten.
Wij staan er dan ook geharnast in en ook de EU liet zich, hoewel niet unisono, - met name Duitsland houdt zich angstvallig gedeisd -, niet onbetuigd. Wordt het menens? Daar heeft het veel van weg. Nederland stelt de gloednieuwe F-35’s en “landgebonden eenheden” beschikbaar ten behoeve van de snelle interventiemacht van de NAVO die “de afschrikking en verdediging” versterkt, schreef minister van Defensie Kajsa Ollengren aan de Tweede Kamer.
Alleen maar dreigen met economische sancties mochten de Russen hun legeroefeningen over de Oekraïense grens heen willen voortzetten, “is een gepasseerd station” sprak Hoekstra resoluut in de volksvertegenwoordiging. In de rug gesteund door de minister van Defensie kondigde hij dan ook het eerste pakket militaire maatregelen aan.
Versterking is broodnodig. Zo ook de hulp van grote broer Amerika want Europa is bij lange na niet in staat zich de Russische beer van het anorexia defensielijfje te houden. Dat zeggen zowel Hoekstra als CDS Onno Eichelsheim. “Is Europa, zij het in een NAVO- of een EU-kader, tot actie in staat? En hebben we de nodige capaciteiten om onze belangen te verdedigen. Het algemene antwoord is: nee dat doen we niet”, sprak de CDS onlangs onomwonden.
De Duitsers houden ook in dit geval de Teutoonse kaken stijf op elkaar. Een vlagofficier leek zich zelfs met gusto in het kamp van de Russische ‘Babaika’ (boeman) te scharen door op te merken dat die terecht vraagt om “respect en veiligheidsgaranties”. De viceadmiraal heeft inmiddels het veld moeten ruimen, maar toch! Gazprom: de machtspositie van Rusland als de grootste pusher van gas aan Europa, zou wel eens het (fatale) effect van een fragmentatiebom kunnen sorteren binnen de Europese Unie.
Onderwijl in Nederland, het eertijds zo ordelijke, keurig aangeharkte landje, onder het schild met de trotse wapenspreuk ‘Je maintiendrai! Ik zal handhaven!’ Maar daar is ernstig de klad in gekomen, sinds ordehandhavers met name in de beginjaren ’60, in toenemende mate van doen kregen met gezagsondermijning, gedoogbeleid op velerlei gebied en niveau, en het uniform van de diender zijn gezagsuitstraling goeddeels verloor. Het devies van de gekleineerde regenten werd allengs: ‘Ik zal met graagte gedogen’.
Corona legde de teloorgang van waarden, normen en gezag meedogenloos bloot en het wachten is op de doodsteek, - de coup de grâce! Immers, wat zien wij gebeuren? ‘Gezagsdragers en -handhavers’: burgemeesters, politiechefs e.a. beklimmen, - kinderen van de jaren ’60 -’70 die ze zijn -, onbekommerd het mediapodium om onomfloerst mee te delen dat ‘handhaving’ geen of lage(re) prioriteit geniet in hun respectievelijke balboekjes.
Zelfs de voorman van het Veiligheidsberaad (voorzitters van de 25 veiligheidsregio’s die ons land telt) Hubertus Maria Franciscus Bruls, burgemeester van Nijmegen, lijkt zijn neiging tot ‘gedogen’ in plaats van handhaven, bij tijd en wijle nauwelijks te kunnen intomen.
De bekroonde auteur Ilja Leonard Pfeiffer hekelde dit subversieve gedrag in een recente column (HP 20-01-22). “Het feit dat de lokale overheid openlijk ingaat tegen de landelijke regering, is niet zomaar een ludieke protestactie, een onschuldig signaaltje aan Den Haag of een kwestie van een oogje dichtknijpen om de lieve vrede te bewaren. Het is niets minder dan een constitutionele crisis, in die zin dat de machtsverhoudingen zoals ze in de Grondwet zijn verankerd willens en wetens worden genegeerd. Het is, helemaal los van wat we van de pandemie en de coronaregels vinden, een buitengewoon ernstig feit. Een overheid die geen gezag afdwingt, verliest zijn gezag. Iedereen die kinderen heeft opgevoed, weet hoe dat werkt.”
Waarvan akte! Waakzaamheid is geboden!
Mexicaanse Hond januari 2022
Jonkvrouw Karin Hildur (Kajsa) Ollongren, - hebt u dat? -, is de nieuwe minister van Defensie. ‘Kajsa de Faalhaas’, die door haar onachtzaamheid (‘positie Omtzigt, functie elders’) voor diep invretende politieke, en intermenselijke schuring en relationele verzuring zorgde op en rond het Binnenhof.
In de formateurs ‘backroom’ werd kennelijk op een achternamiddag de vraag opgeworpen: ‘Jongens, wat doen we met Defensie?’ Toen riep de olijkerd van dienst in het gezelschap: ‘Daar kunnen we Kajsa toch mooi kwijt?! Is dat probleem ook opgelost!’
Welaan dan. NAVO, EU en andere (internationale) gremia die wel eens ‘geclassificeerde informatie’ uitwisselen, maak uw borst maar nat, houd uw hart vast, Kajsa is coming to town.
Overigens krijgt de jonkvrouw straks op het ministerie te dealen met onder anderen een staatssecretaris van VVD-huize. Christophe van der Maat is de naam, - gedeputeerde te Brabant.
Een jonge ‘mannetjesputter’ (althans in de provinciale politiek), zo meldt men ons vanuit het Bossche provinciehuis. Het toekomstige (?) boegbeeld van de VVD, toonde zich in zijn provinciaal-politieke jaren een ‘Macher’, een zoefsnelle ‘ritselaar’ met een benijdenswaardige beheersing van crisis- en rampenmanagement. “Hij is de koning van Brabant. Wat hij wil, gebeurt”, beklaagde een lokale D66-coryfee zich. Dat belooft dus nog wat in de toekomende tijd ten departemente aan Plein 4 te ’s-Gravenhage.
De bonden ondertussen, reageerden wat gemelijk afwachtend en weinig enthousiast op de nieuwe politieke tandem op Defensie. Met name de doorgaans weinig liefdevolle houding van D66 jegens de Nederlandse defensie, wordt Ollongren nagedragen. De ACOM is nog het meest positief en ziet, volgens een krant, een ‘halfvol glas’. De bond wil snel over tot de orde van de dag op het ministerie, en proberen voor het personeel gezwind zaken te doen met de nieuwe roerganger(s).
We mogen dan wel in (milde? intelligente?) lockdown verkeren en nogal wat kleine neringdoenden hun handel naar de gallemiezen zien gaan, maar de dumpzaken van de erven Loe Lap, doen prima zaken. Zie maar eens de vlekkenpakjasjes die nu geregeld opduiken bij manifestaties tegen de coronamaatregelen van de overheid. (Pseudo)veteranen, op social media ‘faketeranen’ gedoopt, uitgedost in die Loe Lap-jasjes, spijkerbroek en allerhande baretten en emblemen.
Wie zijn die lieden die beweren aanwezig te zijn om “demonstranten te beschermen tegen het politiegeweld”. ‘En gij geleuft dè?’ vroeg een Brabantse radio-collega steevast als er weer eens sterke verhalen op de redactieburelen werden opgedist. Nu ja, als je gelooft in ‘Illuminati en de Nieuwe Wereldorde’ dan glibbert alles er toch in met of zonder boter en suiker?
Sommigen van die Lou Lap-jasjes dragers schijnen echte veteranen te zijn, althans dat beweert ‘In het Gelid voor Vrijheid' (IHGVV), de club die ze (‘wel 50 in totaal!’) op de been brengt voor hun ‘verdedigende’ arbeid.
Maar ‘picture this’ zou Sophia uit sitcom The Golden Girls[1] zeggen, ‘picture this’: Mensen die ooit behoorden tot de zwaardmacht (krijgsmacht en politie) van de overheid, zijn bereid het gevecht (?) aan te gaan met (de politiesectie van) diezelfde zwaardmacht, - de straat op gestuurd door de (gemeentelijke) overheid om de orde te handhaven. Wij leven in bizarre tijden!
Tijdens de Kerstdagen mocht de televisiekijker onder meer op pad met Missie Max van omroepbaas Jan Slagter, - naar de vrieskou in Litouwen waar 270 van onze collega’s in battlegroup-verband van de NAVO (enhanced Forward Presence) met argusogen de strapatsen volgen van de Russische beer aan de grens van het Balticum. Maar die heeft middelerwijl een heuse legergroep samengetrokken aan de grens met Oekraïne. Een invasie is op handen, naar verluidt. In dat geval mag Rusland een “resolute reactie” van Amerika incalculeren. (Demissionair) premier Rutte deed daar, namens de EU, (‘wat stampen wij toch lekker hard hè?’) nog een schep bovenop door de Russen “gigantische sancties” te beloven. Kortom: het is weer (een kwakkel)winter.
Mag ik u en de uwen een gezond, vredig, veilig en voorspoedig 2022 toewensen? De Amerikaanse zangeres Jackie DeShannon zong lang geleden: What the world needs now is love/Put a little love in your heart!
[1] https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Golden_Girls
Mexicaanse Hond december 2021
Zijn de dagen van de (parlementaire) democratie geteld? Het autoritarisme schiet mondiaal (weer) wortel en bloeit in steeds meer landen uitbundig. De (wannabe) autocraten rukken in slagorde op of bezetten alreeds het regeerpluche. Ook aan en in de (rafel)randen van de Europese Unie is het loos. Herman Tjeenk Willink, gezaghebbend (in)formateur van menig kabinet, voormalig vicevoorzitter (‘onderkoning’) van de Raad van State, waarschuwt al veel langer voor ‘betonrot’ die zich invreet in de democratische rechtsorde.
De eerbiedwaardige staatsman van PvdA-huize bevindt zich in dit opzicht in het sacrosancte gezelschap van paus Franciscus die zijn grote bezorgdheid uitsprak over de politieke ontwikkelingen in Amerika, Europa en elders. Ontwikkelingen gericht op uitholling en ondermijning van de democratie. In Amerika, het zelfbenoemde en vaak aanmatigende ‘baken van de democratie’ wordt het, sinds kort, bepaalde (etnische) groeperingen (weer) moeilijk of zelfs onmogelijk gemaakt hun (grondwettelijk) stemrecht uit te oefenen.
Hier in Nederland intussen stelt men ons alvast “tribunalen” in het vooruitzicht. Dat mochten wij althans onderlaatst vernemen vanuit het ‘hart van onze parlementaire democratie’, - de Tweede Kamer. Autoritaire vergezichten die ons werden geschilderd door een verbeten ogende Forum voor Democratie afgevaardigde. En getuige het veelvuldig ge- en misbruik van het woord, vast niet in de volkenrechtelijke zin van ‘Neurenberg’, ‘Tokio’ en meer recent ‘Joegoslavië’ en ‘Rwanda’, maar als instrument der wrake.
De powers that be in beide Kamers van de Staten Generaal reageerden als door een venijnige wesp gestoken. Er werd zowaar een verbod ingesteld op het gebruik van het woord in de volksvertegenwoordiging. Een jammerlijke autoritaire reactie op een vanuit een hang naar autocratie geïnduceerde provocatie.
‘Oh Nederland geef mij rijst met kouseband’, decennia geleden een aanstekelijk lied dat met liefde en respect voor het moederland gezongen werd door ene Max Woiski Jr., - een inwijkeling uit het voormalige wingewest aan gene zijde van de oceaan. De laatste tijd slaken velen meermaals de verzuchting: ‘Oh Nederland, waar is het toch misgegaan?’ of ‘Oh Nederland, geef ons een krachtig kabinet dat het Defensiepersoneel met waardering en respect bejegent’. Defensiepersoneel dat weer bressen moet dichten en verdedigen die corona in al haar nieuwe en uiterst besmettelijke variantvermommingen geslagen heeft en slaat in onze fragiele, Hollandszuinig bemenste (gezondheids)zorg.
IC-baas Gommers ziet een nog dreigender wolkbreuk hangen mocht ‘code zwart’ zich aandienen. Dan zal “het leger” moeten worden ingezet ter bescherming van de ziekenhuizen tegen rabauwen en rampokkend janhagel als die zich op 19 november jl. in Rotterdam (Coolsingel) manifesteerden. ’Oh Nederland, oh Nederland, oh pronte, koene Nederlandse Maagd waar raakte u definitief de weg kwijt?’
Ondertussen in het oosten van het continent. Terwijl hij de Baltische staten militair de stuipen op het lijf jaagt, trekt de vierkant bekaakte Autocraat in het Kremlin, Vlad I, die meedogenloos korte metten maakt met zijn tegenstrevers of wie daarvoor door moeten gaan, een angstaanjagende troepenmacht samen in het oosten van Oekraïne. Volgens Amerikaanse intel mag Kiev begin 2022 een inval verwachten.
Zo’n invasie is in het geheel niet denkbeeldig met de Krim als recent onthutsend voorbeeld. Bovendien zou zo’n vermetele actie voor tsaar Vladimir (zijn naam betekent, omineus genoeg, ‘heerser van de wereld’) winnen aan historische betekenis als hij haar kan pushen als de bevrijding van Oekraïne (‘Klein Rusland’) waar de wieg gestaan zou hebben van (de christelijke beschaving van) het oude ‘Roes’ (het Kievse Rijk). In Kiev namelijk werd Vladimir de Heilige ofwel Vladimir van Kiev gedoopt, waarmee de kerstening van het vroegmiddeleeuwse Rusland, begon.
Vroeger lag bij hoog tot laag in het land van de Mexicaanse hond als jammerklacht in de mond bestorven: ‘Arm Mexico, zo ver van God, zo dicht bij Amerika’. Vandaag de dag is meer actueel en accuraat: ‘Arm Oekraïne, zo ver van God, zo dicht bij het Rossija van Vlad 1 de Potentaat’.
En het westen staat er handenwringend bij en kijkt ernaar. Oekraïne is (nog) geen bondgenoot en hangt er, wat de EU betreft, zo’n beetje half en half bij. Amerika dreigt met “ingrijpende sancties” dixit Biden, maar moet ook rekening houden met de Europese bondgenoten als gretige consument van gasgigant Gazprom. Vlad zal er vast geen bordje borsjtsj (rode bietensoep) voor laten staan.
U hoeft geen waarzegger te zijn om te kunnen voorspellen dat hervatting van de Koude Oorlog, boven op de al gaande cyberoorlog, nabij is.
A pesar de todo (Mexicaans voor ‘ondanks alles’): Gezegende feestdagen toegewenst!
Mexicaanse Hond november 2021
In de top van Defensie heerste “bijna een jaar” een heuse factiestrijd over het “illegaal” data verzamelen “over burgers, corona en desinformatie” door de intussen ontmantelde (?) militaire analyse-eenheid Land Information Manoeuvre Centre (LIMC) van CLAS.
Dit meldt althans NRC Handelsblad, de courant die zich jarenlang tooide met het even pretentieuze als waanwijze motto: ‘Slijpsteen voor de geest’. Hoe de eertijds VVD-courant dat weet? Nou nee, niet door scherpzinnig speurwerk c.q. analyse, maar door lui achteroverleunend in de Chesterfield oorfauteuil, de WOB het werk te laten doen.
Volgens het tegenwoordig aan het Amsterdamse Rokin huizende Handelsblad-journaille stonden generaals, hoge ambtenaren en juristen met bebloede koppen tegenover elkaar. Twistappel: de vraag of data verzamelen over coronawappies, gele hesjes, gelovers in illuminati en satanische pedonetwerken alsook andere potentieel gewelddadige complotdenkers, wettelijk geoorloofd is. Niet dus kennelijk. En toch, zegt mijn water, zou de vergaardrift van het LIMC snode plannen à la de bestorming van het Capitool te Washington (6 januari 2021!) hier best in de kiem gesmoord kunnen hebben.
Maar het LIMC deed verontruste ‘ambtelijke’ juristen vrezen voor ondermijning van de rechtsstaat terwijl Landmacht-juristen kregelig opmerkten dat de eenheid in het leven is geroepen uit “onvrede “over inlichtingenwerk vaak gepleegd zonder militaire knowhow. Kortom, een richtingen- en factiestrijd tussen militairen en civiele ambtenaren ten departemente. Wie, al dan niet als ‘Pyrrus-overwinnaar’, uit deze ‘broederstrijd’ naar voren treedt? Geen idee, zullen we daar straks een WOB-je aan wagen?
Nu dit weer! Nederland telt vandaag aan de dag talloos veel gesubsidieerde beroepsdrammers die ons hun gedroomde ordening van maatschappij en samenleving door de strot willen rammen. Men wil dat wij, onnozele en onwetende schapen, doordrongen worden van de heilige graal van het ‘woke-zijn’, - ‘woke’ een term overgewaaid uit de Verenigde Staten (van waar anders?).
Hoog op de woke-agenda staan onder meer ‘diversiteit’ en ‘inclusiviteit’. In het dissonante koor van activistische drammers lijkt nu ook onze werkgever Defensie zich te scharen met haar missive betreffende ‘verplichte cursussen diversiteit en inclusiviteit’ voor tout Defensie. De inzet: ‘een Defensiebrede cultuurverandering’. Terecht vragen militairen en burgers, schuimbekkend en briesend op social media zich af wat ze nu weer aan hun broek hebben hangen.
De Defensieknip is onbekommerd bezaaid met distels, cactussen en ander floraal ongerief als het fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden voor het “zeer gewaardeerde personeel” betreft, maar opeens wel genereus met vorstelijk fluweel gevoerd voor dit soort woke-buitenissigheden! Waaraan hebben wij het toch te danken gezegend te zijn met zo’n puike empathische werkgever?
Tot slot. In de Koude Oorlog-jaren, zo werd mij als dienstplichtige wijsgemaakt, zou de allesbeslissende tankslag in de Noord-Duitse Laagvlakte worden uitgevochten. Daar zou het westen de Russische beer opwachten en van jetje geven. Maar de beer liet zich niet zien, - althans daar niet.
Nederland deed zijn (Leopard) tanks in de ramsj, kreeg daar spijt van en bietste een paar tanks bij de Bundeswehr. En nu crossen onze cavaleristen alweer een tijdje rond in vier lease-pantsers aan de buitengrenzen van de Europese Unie. Daar, bij de hapklare brokken van het Balticum, is de Kamtsjatkabeer volop actief en jaagt hij Riga, Vilnius en Tallinn, voormalige Sovjetsatellieten, de stuipen op het lijf.
De beer heeft meer tanks, zo’n 22 duizend bij benadering, voorradig dan welk ander land dan ook. Daar kunnen wij (EU, NAVO), slechts een timide pantservuistje tegenover stellen. ‘Wat stamp ik hard hè’, piept het ‘Westen-muisje’ in de Baltische beemden, - de hand krampachtig op de defensie-knip -, terwijl de tanks van de beer de akkers aan gene zijde van de grens aan gort rijden. ‘Akela, wij zijn paraat!’
Mexicaanse Hond oktober 2021
Doe je Dublin aan mag je niet van boord. U weet wel de stad van Guinness, het zwarte bier, en andere geestrijke versnaperingen. Maar dát is balen! U kent alvast die uitdrukking die veelvuldig wordt gebezigd in met name ‘politiek Den Haag’ als deze of gene politicus/politica weer spitsroeden moet lopen of diep door het stof moet in de Tweede Kamer. Dát is bálen!
Balen was het zeker voor de opvarenden van Zr.Ms. Rotterdam en de marinierseenheid aan boord, die deelnemen aan de NAVO oefening Hebrides Archer 21. Vanwege coronasymptomen (neusverkoudheid, hoesten, hoofdpijn) onder de bemanning, werd passagieren in de stad met zijn talloos vele drenkplaatsen voor dorstige en hunkerende varensgezellen, verboden.
En havenbezoek, leren wij van commandeur Ad van de Sande, commandant Netherlands Maritime Force, is “erg belangrijk voor het moreel aan boord. De bemanning moet stoom kunnen afblazen” om onder meer ondergraving van moreel en moraal in te perken. En zo’n vlagofficier kan dat wis en waarachtig wel weten, nietwaar?
Maar vanwaar deze coronasymptomen, mogen wij ons en u afvragen. Marinepersoneel dat zich ‘opwerkt’ voor een (lange oefen)vaart, komt toch, getest en wel, uit een ‘quarantainebubbel’, - naar wij dachten? Ook op Zr.Ms. Karel Doorman is het qua corona niet allemaal botertje tot de boom. Klachten van bemanningsleden “over nieuwe coronarichtlijnen, waarvan testen bij klachten geen onderdeel is”, bereikten het wakkere ochtendblad van Nederland.
Volgens de Koninklijke Marine, aan het woord in diezelfde courant, zijn er “goede argumenten voor het nieuwe testbeleid”: hoge vaccinatiegraad en laag besmettingsrisico aan boord van een schip op zee. Voor wie toch klachten krijgt, moet een ‘paracetamolletje’ uitkomst bieden. Nu ja, je moet uit het juiste hard hout gesneden zijn om je te scharen onder de trotse banier: jongens van Jan de Witt ofwel Jan de Werd! Wat dacht je wat? Dus als het klimaat in de kombuis je even te gortig wordt, - je weet de uitgang te vinden makker!
Er wordt wat geweeklaagd, gejeremieerd en gezeverd in dit land. Herkent u dat beste kenners van de Nederlandse samenleving? Juist ja, we leven in een “gaaf land” dat welhaast een iegelijk ruim baan biedt om zijn/haar kwarteleitje overal en nergens te leggen. Tja, ook een ‘puntgaaf’ land kent een aanzienlijke groep gepassioneerde (beroeps)zuigers en querulanten.
De rechterlijke macht heeft er een dagtaak aan vandaag de dag om ze van dienst te zijn. Als het geen ontevreden horecabezitters en verbolgen kroeglopers zijn, zijn het wel advocaten die met goesting plaatsnemen bij de drukbeklante dorpspomp om in den rondte kond te doen van hun klachten en zorgen over vertrapping van onze grondrechten door een overheid die alleen maar oog en oor zou hebben voor de gezondheidsgevolgen van corona.
Maar dan in de grote buitenwereld. Daar werden door de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Australië, een nieuw acroniem gevormd, AUKUS, dat een tijdbom zal blijken te zijn onder de voorheen zo knus warme betrekkingen tussen Amerika en Europa. Onder de schutse van AUKUS dat de Chinese militaire dreiging het hoofd moet bieden, krijgt Australië onder meer kernonderzeeërs (zonder kernraketten weliswaar) geleverd door de Verenigde Staten. Kernmacht Frankrijk en Europa’s eigen economische powerhouse Duitsland, mochten van de vorming van AUKUS pas vernemen op de dag van de aankondiging. ‘Parijs’ voelde zich ernstig gebruuskeerd en hevig in de wiek geschoten. ‘Verraad, een ongehoorde belediging’ en nog meer afkeurende teksten konden in het Élysée en andere politieke centra in La Douce France worden opgetekend. Europa lijkt (definitief?) te hebben afgedaan voor Washington dat het vizier steeds scherper afstemt op het oosten: Azië en Oceanië.
Dan waren er hier ook de kunstjesflikkers, fielterig vuige roddelaars en abjecte verspreiders van fake news uit kringen rond de politiek leider van D66 die de moerasdelta wil voorzien van “nieuw leiderschap”. Mevrouw Sigrid Kaag doet een ‘carringtonnetje’ (men raadplege de ‘carringtondoctrine’) en treedt af als demissionair minister van Buitenlandse Zaken na een Kamermotie van afkeuring. Voorwaar, het zij toegegeven: een relatieve nouveauté in politiek Den Haag.
Maar met die opportunistische actie sleurde ze ook haar collega Ank Bijleveld mee die niet op de hoogte bleek te zijn van de soloactie van haar hoog te paard zittende collega. Het weekblad HP/De Tijd, toch niet direct te scharen onder de erfvijanden van D66, schreef dan ook: “Als je besloten hebt om af te treden, laat je dat met opzet niet weten aan je medeverantwoordelijke collega, zodat jij even de spotlights voor jezelf hebt en je overrompelde ambtsgenoot een pleefiguur slaat.” Tot zover nieuw politiek leiderschap in de polder die met de introductie hiervan pas echt reden heeft tot weeklagen, jeremiëren en zeveren. Het wachten is op de gang naar de rechter van de in hun politiek fatsoen gekwetsten.