En daar was dan de zoveelste charade van Poetins voormalige borsjtbereider, Prigozjin en zijn in oorlogsmisdaden grossierende soldeniers die zich tooien met de bizar aandoende naam: Wagner Groep. ‘Prigo’ organiseerde een “mars der gerechtigheid” en nam daarbij een shortcut naar het Moskouse Rode Plein (?), maar besloot halverwege rechtsomkeert te maken. “Om bloedvergieten te voorkomen”, hield hij de wereld voor het lapje. De ware reden achter deze commedia dell'arte annex opera buffa zal, naar wij vrezen, voor immer diepgevroren blijven in de Siberische permafrost.

Bij ons lijken complotteurs, antidemocraten op alle fronten het pleit te winnen. Op de voet gevolgd door de cultuur-van-uitsluiting, karaktermoord, socialmedia-lynching en oudtestamentische steniging minnende wokies en andere radikalinkski’s.

Onlangs kwam het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) naar buiten met het rapport ‘Sceptische visies in het coronadebat’. Een van de auteurs, dr. Joep Schaper, kwam op de treur- en kwelbuis breedsprakig pleiten voor de uitventers en aanjagers van die ‘sceptische visies’. Zij zouden “serieus genomen moeten worden door de overheid” sprak de onderzoeker, gespecialiseerd in “media, institutioneel vertrouwen, sociaal vertrouwen en de maatschappelijke effecten van de coronacrisis”, op vrome wijze.

Maar de zeergeleerde sociaalwetenschapper vertelde er niet bij hoe de overheid haar oortrompet te luisteren moet leggen op de geprangde zielen van lieden die heilig geloven in een reptielenelite die de wereld bestiert, en true believers zijn van andere kwaadsappige complottheorieën.

Ook de tere zieltjes die dagelijks hun welbevinden moeten wagen in een ‘onveilig werkmilieu’, kraaien victorie. Een beetje stemverheffing van de meerdere of een collega lijkt in deze kleinzerige tijden meer dan voldoende om ‘wolf’ roepend , naar de media te stappen. Succes verzekerd. Men legge in dit opzicht zijn oortrompet te luisteren bij de voormalige minister van Onderwijs Wiersma. Die riep zijn slabakkende en anderszins tekortschietende ambtenaren vaak bars tot de orde en moest uiteindelijk in het stof bijten. Karrevrachten excuses en spijtbetuigingen ten spijt. Het scheelde weinig of dat lot was ook Senaatsvoorzitter Bruijn beschoren maar die had toevallig het politieke tij mee en mocht (aan)blijven.

Hoe vaart de krijgsmacht in dit woke-teerhartige-kleinzerigheidcomplotteurs tijdsgewricht? Zij is immers, qua personele invulling, een afspiegeling van de maatschappij. Welnu, het is vurig te hopen dat dit sociale rariteitenkabinet daar niet wordt binnengehaald als Sinterklaas en Pietermanknecht in één verpakking. Zijn er overigens nog ‘klagende’ commando’s over hun vermeende “sociaal-onveilige werkomgeving”?

Terwijl wij hier de pluisjes uit onze navels pulken, is er in de boze buitenwereld allerhand aan de hand. Jongeren uit Franse ‘Vogelaarwijken’ trekken brandschattend door de binnensteden waarbij, (een teken aan de wand?), veel boekhandels het moeten ontgelden). De Amerikaanse minister van BuZa, Blinken probeerde in Beijing te apaiseren terwijl in Californië president Biden zijn collega Xi Jinping als “dictator” bestempelde. Daar zal de agressief-ambitieuze ijdeltuit aan het Hemelse Plein van de Vrede weinig geamuseerd kennis van hebben genomen.

De Amerikanen reserveren fiolen van kritiek voor de Volksrepubliek en haar omnipotente ‘Grote Roerganger’. Intussen blijkt in America The Beautiful het rechtssysteem zomaar te koop. Wie diepe zakken heeft kan als het ware een opperrechter (om)kopen. Bied de kandidaat een luxueus verzorgde vistocht op een duur jacht aan naar Alaska en je zit gebeiteld mocht je juridisch in de problemen komen. En als president kun je, als er posities vrijkomen, je ideologische geestverwanten benoemen in het Hooggerechtshof en zo proberen de (democratische?) rechtsorde naar je hand te zetten. Zie de inperking van vrouwenrechten, het opwerpen van electorale hinderissen voor zwarten en andere minderheden etc. in een toenemend aantal (zuidelijke) staten.

In de staat Florida bijvoorbeeld, regeert een autoritaire, mysogine gouverneur, would-be presidentskandidaat, die boeken verbiedt en laat verbranden. - Ook elders in het diepe zuiden een ingeburgerde en geliefde vorm van tijdverdrijf nu het lynchen van de zwarte en andersgekleurde medemens aan wettelijke banden is gelegd.

Zweden maakt een diepe knieval voor Erdoğan. De Koerdische bevrijdingsbeweging PKK en haar aanhangers worden buitengewoon streng aangepakt. De Zweedse regering schroomt niet daarbij in collusie met de Turkse geheime politie op te treden. Weer zijn de Koerden, een volk zonder eigen land, behalve de Koerdische Autonome Regio (Iraaks-Koerdistan), het kind van de rekening. Noch is de Turkse theocraat niet tevreden. Hij blijft het NAVO-lidmaatschap van Zweden dwarsbomen en traineren.
“De aarde wordt steeds platter. Een schijf, bewoond door rapaille en botteriken. Het is affreus.” Aldus sprak Querulijn Xaverius Markies de Canteclaer van Barneveldt , decennia terug al met diepe minachting voor wat de aristocraat bestempelde als “het janhagel”, “het grauw”, “het falderappes”.
De markies zou in zijn tijd als ‘eh… chroniqueur der heersende mores en schouwer in de toekomst’, geen gek figuur slaan.

“Crisis bij commando’s over ‘onveilige werksfeer’, commandant zit thuis” luidt een alarmerende kop in het Rotterdamse ochtendblad AD. Pardon? ‘Onveilige werkvloer’, bij het Korps Commando Troepen (KCT)? Dat is toch een loepzuivere contradictio in terminis! Een gotspe! Opereren op ‘onveilige werkvloeren’ is toch een kolfje naar de hand van het KCT? Blijkt de ophef te gaan om een verdachte van drugs- en wapenhandel die wordt gelinkt aan de criminele organisatie ‘Ridouan Taghi’. Over ‘onveilige werkvloer(en)’ gesproken.

Nu is de KCT-commandant de gebeten hond omdat, schrijft de krant, zijn “opstelling in deze zaak binnen het korps kwaad bloed heeft gezet”. En, o tempora, o mores, er komt nu een onderzoek naar de ‘onveilige werkvloer’ bij het Korps Commando Troepen, - een van onze onverschrokken elitekorpsen, waar kennelijk nu ook het ‘wokisme’ wortel geschoten heeft.

Men kan er de klok op gelijk zetten. Elk jaar in aanloop naar de Dodenherdenking op 4 mei, laten de eenzaten, de ‘exoten’ van zich horen met hun buitenissige wensen betreffende aard en inhoud van de Dodenherdenking. Dit jaar is het een zekere Beatrijs Lubbers, raadslid in Gouda voor de Partij voor de Dieren, die oproept om “voor de Dodenherdenking alle door menselijk toedoen omgekomen dieren (te) herdenken. Als we herdenken dat mensen zijn vergast, willen we er ook even bij stilstaan dat miljoenen dieren onnodig vergast worden” sprak het raadslid met droge ogen. “Sorry, maar gevaarlijk knettergek”, luidde een commentaar op Twitter. Waarvan akte!

Tja, en dan de agrariërs die halsstarrig, ook op 4 mei, onze nationale driekleur blijven onteren door haar ondersteboven op te hangen op hun percelen en langs ’s-heren wegen. Respectloos en beledigend voor al die (verzets)helden die hun leven gaven voor onze vrijheid, - en dat op de dag van de Dodenherdenking. Smeekbeden van veteranen, nabestaanden van gesneuvelde militairen en vele anderen ten spijt.

Hun voorvrouw megafoonde intussen dat het geen pas gaf de Oekraïnse president, op bliksembezoek in Nederland, juist op 4 mei te ontmoeten en te aanhoren. En haar achterban de oorlogsdoden van toen en nu postuum maar blijven schofferen door respectloos om te gaan met het symbool waarvoor ze het hoogste offer brachten. Dit alles blijkt koren op de agitprop-molen van het Kremlin! “Lientje doet haar masker af”, schreef dan ook een columnist in het FD.

En? Laatstelijk nog iets vernomen over de gelekte top secret documenten van het Pentagon? Die lagen op de eerste de beste reservistenbasis voor het oprapen voor een ultrarechtse anti-overheidsextremist van 21. Een blamage voor de Amerikanen werd allerwegen vernomen. Zodra het nieuws mij bereikte, belde ik met mijn Brabantse boezemvriend Mari met wie ik regelmatig het (wereld)nieuws doorneem en analyseer à la Statler & Waldorf uit de Muppetshow¹.

Mijn mattie smoorde bijkans in een onbedaarlijke lachbui en riep al proestend: ‘Èn gij geleuft dè?’ Toegegeven: de twijfel sloeg wurgend toe toen ook onze eigen George Smiley, de voormalige ‘Stalin van de Frederikkazerne’, Pieter Cobelens, de mogelijkheid opperde van een onvervalste false flag van de Yanks. Bedoeld om de vijand een dichtbegroeid struweel van giftige flora in te sturen. Immers in dit tijdsgewricht krijgen wij zowat dagelijks een ware zondvloed aan nepnieuws te verstouwen. Pas nog een quasi-schuimbekkende oppertrol Jevgeni Prigozjin die dreigt zijn Wagner-koorknapen uit hun zelfaangerichte killing fields in Bachmoet terug te trekken omdat ze niet adequaat zouden worden bevoorraad. ‘Wie kun je dan (nog) vertrouwen?’ zong ‘Het Goede Doel’ alreeds in de beginjaren ’80 van de vorige eeuw².

En dan is daar ook nog Nipper, het hondje van His Master’s Voice (in dit geval Rusland), die aan een onstuitbare opmars bezig lijkt te zijn. Onderlaatst tooide de Braziliaanse president, de stalinistische oud-vakbondsleider ‘Lula’ da Silva, zich met die serviliteitsmantel. Op bezoek in Beijing bauwde hij schaapachtig zijn meesters na en gaf onbeschaamd het Westen de schuld van de oorlog in Oekraïne. “Heb je het ooit zo zout gegeten”, riep mijn oude moeder altijd tegen haar vriendinnen als de strapatsen van de vroede vaderen van Chihuahua weer de dagelijkse gesprekken beheersten.

Ook in Nederland zijn de ‘echoputten’ in dienst van het Kremlin druk in de weer. De Utrechtse hoogleraar Conflict Studies Jolle Demmers is zo’n loeihard bommend vat. In een recente lezing wist zij zonder haperen of aarzeling het hele overbekende Kremlin-arsenaal aan leugenachtige agitprop op te dreunen: ‘Het Westen is verantwoordelijk voor (de escalatie van) de oorlog in Oekraïne’. Overigens is Demmers al langer bezig met het aan de man brengen van het Kremlin narratief van de ‘operatie’ in Oekraïne.³

In de academische wereld stonden de nuttige idioten en andere voetknechten van de Sovjet-Unie, de Volksrepubliek China en andere (communistische) dictaturen, in de ‘revolusie’-jaren ’60 en ’70 in rotten van drie inzetgereed opgesteld. Ook in dit opzicht blijft de geschiedenis keer op keer alarmerend rijmen.

1 Voor de (piep)jonge lezers: https://bit.ly/2CHJrjA

2 https://bit.ly/3LLu4xG, https://bit.ly/3nfscDP

3 https://bit.ly/3NsyKJZ

Op deze plek is vaker (buitengewoon) zorgelijk gesproken over de democratie die overal op deze aardkloot, aanval op aanval heeft te verstouwen. Democratische instituties worden stelselmatig ondermijnd en hun fysieke manifestaties door brandschattende bendes bestormd, geplunderd en bezoedeld.

Recente onrustbarende voorbeelden: de Verenigde Staten; Irak; Brazilië; cyberaanval op het Europees Parlement; Duitsland (de verijdelde aanval van ‘Reichsbürger’ op de Bundestag) en laatstelijk het armlastige Suriname. Hier, bij ons, riep een parlementariër de achterban van zijn partij (die ‘democratie’ in de naam voert), omfloerst (dat nog wel) op, om het voorbeeld van de Amerikaanse Capitoolbestormers te volgen en zijn gram te gaan halen op en in het Binnenhof.

Onze veiligheids- en inlichtingendiensten MIVD en AIVD waarschuwen in een gezamenlijke publicatie voor de democratie-ondermijnende gevolgen van door Rusland gevoed “anti-institutioneel extremisme”. Ideologisch of anderszins gemotiveerde personen die erop uit zijn, door middel van “(niet-)gewelddadige activiteiten” de democratische instituties en processen te ondermijnen om uiteindelijk de democratische rechtsorde de nek om te draaien.

Uit de analyse van AIVD en MIVD valt te concluderen dat dit anti-institutioneel extremisme ook in ons land een vruchtbare voedingsbodem gevonden lijkt te hebben. Groepen die het gezag van de overheid en het rechtssysteem afwijzen en ijveren voor de totstandkoming van een parallelle samenleving. Waar liggen de grenzen van de democratische tolerantie? Moet de democratie niet weerbaarder worden en antidemocraten die haar destructie nastreven, de voet dwars zetten? Of zal zij het uiteindelijk toch moeten afleggen tegen haar eigen zelfmoord-gen? Een angstwekkend voorbeeld is in dit verband de democratische zelfvernietiging van de Weimarrepubliek (Duitsland: 1919-1933).

Van de lessen (vaderlandse) geschiedenis, maatschappijleer en ander civiel-vormend onderricht, hoeven we geen heil te verwachten. Leraren in die vakken hebben al sinds lang hun beroepseer verkwanseld voor een achenebbisj kommetje linzen. Te week van ruggengraat om balsturige, thuis c.q. elders antidemocratisch geïndoctrineerde, leerlingen krachtig tot de orde van de vigerende waarden en normen te roepen. Horen wij daar de aanzwellende roep om de krijgsmacht, onbezoldigde duvelstoejager op afroep, ook in dezen soelaas te laten bieden?

In Duitsland lijkt het heil niet te zullen komen van de Bundeswehr, naar wij met grote vreze vrezen. Volgens de minister van Defensie, de sociaaldemocraat Boris Pistorius, is het Duitse leger niet in staat het eigen grondgebied of dat van de bondgenoten te (helpen) verdedigen bij een invasie à la Oekraïne. Aan gene zijde van de oostelijke rijksgrens beschikt men immers niet over strijdkrachten die zo’n agressor afdoende van katoen zouden kunnen geven, maakt Pistorius ons en zijn partijgenoten diets. Die partij, SDP, is immers al sinds jaar en dag hartstochtelijk liefhebster van het onklaar gemaakte geweertje.

De deplorabele staat van de Bundeswehr is volgens de krant Bild lange tijd verheimelijkt door de politiek. Aan Pistorius nu de herculische opdracht om te proberen de failliete boedel op orde te brengen. Het leger heeft volgens de Defensieminister dringend behoefte aan zowat alles, “van wapens, munitie en voertuigen tot soldaten”. Rijst toch de prangend bange vraag of Duitsland Oekraïne met zijn wapentoezeggingen blij gemaakt heeft met een mus die op sterven na dood is?

Dan komt de Nederlandse krijgsmacht in dat opzicht toch ruimhartig over de brug en spaart zich zowat het brood uit de mond om de Oekraïnse collega’s van dienst te zijn. Uit zijn niet bijster riant voorziene arsenalen en voorraden aan materiaal c.q. materieel, wordt genereus gewinkeld voor Kyiv. Nederland levert 230 instructeurs voor de trainingsmissie van de EU en Oekraïnse militairen worden op diverse locaties in den lande “keihard en intensief” getraind. Met name ook in verband met de “tank-leveranties”.

De bloedige loopgravenslag rond Bachmoet tegen “geharde Russische troepen” en de Wagnergroep-horden van Jevgeni Prigozjin, de voormalige spijsbereider in huize Poetin, bewijst eens te meer dat de westerse wapenleveranties broodnodig zijn. Maar met de moesjawara’s die doorgaans, met name ook in de media, voorafgaan aan de eventuele levering van die wapens, speelt het westen helaas de vijand ferm in de kaart. Of wij het ooit nog zullen leren?