Mexicaanse Hond mei 2024

We leven in een ‘grijze zone’, het onbestemde en daarom o zo gevaarlijke, in nevel en mistflarden gevangen gebied tussen oorlog en vrede. Een tijdperk van een niet afgekondigde Koude Oorlog die vooralsnog in cyberspace wordt gevoerd. Daarbij zijn ‘statelijke actoren’ als de Russische Federatie en de Volksrepubliek China hyperactief, – meer of minder fanatiek geholpen en geruggensteund door hun ‘little helpers’ hier in het Westen. De ideologisch zwakbegaafde ‘weg-met-onsers’ (de oikofoben), de ‘verlate’ fellow travellers annex starry-eyed gelovigen of verachtelijke cybercriminelen, gefourneerd door de statelijke actoren.

Maar ook fysiek laten de sinofielen en russofielen zich niet onbetuigd door het organiseren van pro-demonstraties en betogingen en het actief uitdragen van het door Beijing en Moskou gesanctioneerde narratief. Daarbij gretig gebruikmakend van persvrijheid en (vrijwel) ongebreidelde vrije meningsuiting (social media!), – grondrechten die verankerd zijn in de (westerse) democratie en die, als de democratie zich niet robuust weerbaar opstelt, ertoe zullen bijdragen dat de rechtsstaat, de democratie, definitief het onderspit delft.

Zowel de Militaire (MIVD) als de Algemene (AIVD) Inlichtingen- en Veiligheidsdienst, waarschuwt strijk en zet, en public (persberichten, jaarverslagen) voor de wijdvertakte infiltratie van Russische en Chinese veiligheidsdiensten, hun vele dekmantelorganisaties, in onze samenleving. Zie de legio gevallen van politici, opinion leaders en andere invloedrijke publieke figuren in dit helaas o zo lichtgelovige polderland, die riant geoutilleerd worden om de listig getoonzette verzen en gezangen te reciteren uit het Moskouse c.q. Beijingse Groot Gezangboek.

Vanuit Tsjechië werd nog eens snerpend op de alarmfluit geblazen, ruw de eeuwige dommel verstorend waarin ‘Brussel’ lijkt te verkeren, met de melding over Russische beïnvloeding van Euro- en nationale parlementariërs.

Ook in Den Haag was het onaangenaam ontwaken; de leider en enig lid van de grootste partij, die nog in 2018 een week all-in in Moskou vertoefde, eiste op hoge toon dat de onderste steen boven moest komen. De Tweede Kamer boog zich in plenair debat met de minister van Binnenlandse Zaken over de kwestie, – zonder bevredigend resultaat overigens. De minister probeerde krampachtig met platitudes te jongleren omdat volledige openheid het ‘ontsluiten van gevoelige, geheime informatie’ zou omvatten.

Als het op het blindelings vertrouwen en rekenen op de bescherming van Big Brother America aankomt, is Europa een ziekelijk en reddeloos verslaafde straatprostituee; een ordinaire del met praatjes bovendien. Ze krijgt straks dan ook pijnlijk het lid op de neus als de frauderende zakenman en beroepsfabulant die zijn grijpgrage handjes niet thuis kan houden: ‘The Donald’, weer zijn intrek neemt in het Witte Huis. Die kans is groot nu de polls unaniem een smadelijke nederlaag voorspellen voor Joe Biden, de huidige Witte Huisbewoner. Biden schijnt het immers met zijn steun aan Israël verkorven te hebben bij de massale groep pro-Palestijnse Amerikanen. Hamas, nog altijd een terreurorganisatie in de Amerikaanse en (West-)Europese veiligheidshandboeken, is zowat sacrosanct verklaard op universiteiten en andere instellingen van onderwijs en educatie die (zeker in ons land) zijn gedegenereerd tot broedplaatsen van antisemitisme en rabiate Jodenhaat.

‘The Donald’, zijn lijfeigenen en horigen in de Republikeinse partij (eens een baken van politiek fatsoen in Amerika), zitten met goesting bij Poetin op schoot. Op een verkiezingsbijeenkomst riep de aanstaande Amerikaanse president dan ook unverfroren, zijn idool in het Kremlin te zullen aansporen ‘to do whatever the hell he wants’ met Europese ‘wanbetalers’ van de NAVO. Hoeveel dieprode vlaggen heeft Europa nodig om de ernst van de situatie te ‘vademen’? Op militair gebied lopen wij “onvoorstelbaar ver achter bij de Verenigde Staten”, merkte hoogleraar Krijgswetenschappen, commodore- vlieger b.d. dr. Frans Osinga in een recent interview op.

Van de ernst is in ieder geval de Franse president Emmanuel Macron, doordrongen. In een toespraak op de Sorbonne Université hield hij een indringend pleidooi voor serieuze investeringen in de Europese defensie-industrie. De Europese Unie is, luidens Macrons zorgelijke eindoordeel, niet voorbereid op dreigingen als een inval van Rusland. En dat nu de opvolger van wat de toenmalige Amerikaanse president Ronald Reagan in 1983 kenmerkte als “evil empire”, volgens Macron “geen grenzen meer kent”. Tja, wij leven in een grijze zone…