Mexicaanse Hond maart 2023
Op deze plek is vaker (buitengewoon) zorgelijk gesproken over de democratie die overal op deze aardkloot, aanval op aanval heeft te verstouwen. Democratische instituties worden stelselmatig ondermijnd en hun fysieke manifestaties door brandschattende bendes bestormd, geplunderd en bezoedeld.
Recente onrustbarende voorbeelden: de Verenigde Staten; Irak; Brazilië; cyberaanval op het Europees Parlement; Duitsland (de verijdelde aanval van ‘Reichsbürger’ op de Bundestag) en laatstelijk het armlastige Suriname. Hier, bij ons, riep een parlementariër de achterban van zijn partij (die ‘democratie’ in de naam voert), omfloerst (dat nog wel) op, om het voorbeeld van de Amerikaanse Capitoolbestormers te volgen en zijn gram te gaan halen op en in het Binnenhof.
Onze veiligheids- en inlichtingendiensten MIVD en AIVD waarschuwen in een gezamenlijke publicatie voor de democratie-ondermijnende gevolgen van door Rusland gevoed “anti-institutioneel extremisme”. Ideologisch of anderszins gemotiveerde personen die erop uit zijn, door middel van “(niet-)gewelddadige activiteiten” de democratische instituties en processen te ondermijnen om uiteindelijk de democratische rechtsorde de nek om te draaien.
Uit de analyse van AIVD en MIVD valt te concluderen dat dit anti-institutioneel extremisme ook in ons land een vruchtbare voedingsbodem gevonden lijkt te hebben. Groepen die het gezag van de overheid en het rechtssysteem afwijzen en ijveren voor de totstandkoming van een parallelle samenleving. Waar liggen de grenzen van de democratische tolerantie? Moet de democratie niet weerbaarder worden en antidemocraten die haar destructie nastreven, de voet dwars zetten? Of zal zij het uiteindelijk toch moeten afleggen tegen haar eigen zelfmoord-gen? Een angstwekkend voorbeeld is in dit verband de democratische zelfvernietiging van de Weimarrepubliek (Duitsland: 1919-1933).
Van de lessen (vaderlandse) geschiedenis, maatschappijleer en ander civiel-vormend onderricht, hoeven we geen heil te verwachten. Leraren in die vakken hebben al sinds lang hun beroepseer verkwanseld voor een achenebbisj kommetje linzen. Te week van ruggengraat om balsturige, thuis c.q. elders antidemocratisch geïndoctrineerde, leerlingen krachtig tot de orde van de vigerende waarden en normen te roepen. Horen wij daar de aanzwellende roep om de krijgsmacht, onbezoldigde duvelstoejager op afroep, ook in dezen soelaas te laten bieden?
In Duitsland lijkt het heil niet te zullen komen van de Bundeswehr, naar wij met grote vreze vrezen. Volgens de minister van Defensie, de sociaaldemocraat Boris Pistorius, is het Duitse leger niet in staat het eigen grondgebied of dat van de bondgenoten te (helpen) verdedigen bij een invasie à la Oekraïne. Aan gene zijde van de oostelijke rijksgrens beschikt men immers niet over strijdkrachten die zo’n agressor afdoende van katoen zouden kunnen geven, maakt Pistorius ons en zijn partijgenoten diets. Die partij, SDP, is immers al sinds jaar en dag hartstochtelijk liefhebster van het onklaar gemaakte geweertje.
De deplorabele staat van de Bundeswehr is volgens de krant Bild lange tijd verheimelijkt door de politiek. Aan Pistorius nu de herculische opdracht om te proberen de failliete boedel op orde te brengen. Het leger heeft volgens de Defensieminister dringend behoefte aan zowat alles, “van wapens, munitie en voertuigen tot soldaten”. Rijst toch de prangend bange vraag of Duitsland Oekraïne met zijn wapentoezeggingen blij gemaakt heeft met een mus die op sterven na dood is?
Dan komt de Nederlandse krijgsmacht in dat opzicht toch ruimhartig over de brug en spaart zich zowat het brood uit de mond om de Oekraïnse collega’s van dienst te zijn. Uit zijn niet bijster riant voorziene arsenalen en voorraden aan materiaal c.q. materieel, wordt genereus gewinkeld voor Kyiv. Nederland levert 230 instructeurs voor de trainingsmissie van de EU en Oekraïnse militairen worden op diverse locaties in den lande “keihard en intensief” getraind. Met name ook in verband met de “tank-leveranties”.
De bloedige loopgravenslag rond Bachmoet tegen “geharde Russische troepen” en de Wagnergroep-horden van Jevgeni Prigozjin, de voormalige spijsbereider in huize Poetin, bewijst eens te meer dat de westerse wapenleveranties broodnodig zijn. Maar met de moesjawara’s die doorgaans, met name ook in de media, voorafgaan aan de eventuele levering van die wapens, speelt het westen helaas de vijand ferm in de kaart. Of wij het ooit nog zullen leren?