Mexicaanse Hond april 2023
Last Updated on 6 april 2023, 10:29 by
Deze columnist mocht de vorige maand, op gezag van de Duitse minister van Defensie, Boris Pistorius, melden dat de Bundeswehr er allerbelabberdst aan toe is. Volgens de SPD-minister is de Duitse krijgsmacht “niet in staat het eigen grondgebied of dat van de bondgenoten te (helpen) verdedigen” bij een invasie à la Oekraïne. Het leger heeft volgens Pistorius dringend behoefte aan zowat alles, van wapens, munitie en voertuigen tot soldaten”, stond de vorige maand in deze column te lezen.
Mijn boerenklomp (schielijk aangeschaft na de winst van BBB ook hier in ‘Chihuahua aan de Lek’) brak pardoes toen ik de krant van wakker Nederland van de mat plukte en de kloeke kop las: Nederlandse legerbrigades gaan op in Duitse landmacht: ‘Het voelt vertrouwd’. – Ja, toen was ook ík klaarwakker.
Bondskanselier Olaf Scholz, (wie kent hem niet: de weifelachtige treuzelaar als het om levering van wapens aan Oekraïne gaat), kwam ons dat hoogstpersoonlijk kond doen tijdens een bezoek aan Rotterdam (een navrant schrijnende plek voor wie de Nederlandse ‘oorlogsgeschiedenis’ kent). Een volledige integratie “van alle drie de Nederlandse legerbrigades in de structuur van de Bundeswehr” werd afgerond, orakelde Scholz.
“Wie had dat gedacht”, vroeg het ochtendblad zich (retorisch?) af. Er schort, na de Spartaans-draconische, desastreuze bezuinigingsjaren, (nog) veel aan de Nederlandse krijgsmacht, maar daar steekt de Bundeswehr nog altijd schril bij af, – naar wij dachten. “Je respecteert elkaars sterke en zwakke punten” volgens luitenant-generaal Nico Tak, sinds 2021 commandant van het Eerste Duits-Nederlandse Legerkorps.
Hoe nu? Moet de Nederlandse krijgsmacht de Bundeswehr gaan stutten en meezeulen à la de KLM het verlieslijdende Air France? Hoewel, commandant Tak ziet het niet snel komen tot een volledige integratie “vanwege materiaal-, trainings- en cultuurverschillen”. In Chihuahua zeggen de wijze dorpsoudsten altijd als het om het nabijgelegen (een dagreis gaans) dorp gaat: “Samenwerken is in veel gevallen goed maar integratie is een langzame, wisse dood”.
En dan ons stokpaard: de gesteldheid, mondiaal, van de democratie c.q. de democratische rechtstaat.
“De geschiedenis herhaalt zichzelf niet, maar ze rijmt wel”, is een van de bekendste uitspraken van Samuel Langhorne Clemens, – legendarisch geworden onder zijn schrijverspseudoniem Mark Twain.
De intrieste geschiedenis van een ogenschijnlijk vitale democratie die effectief onthalsd wordt door antidemocratische maatregelen van een door machinaties aan de macht gekomen regeringsleider staat op rijmen, op herhalen, in Polen, Hongarije (beide EU en NAVO) en laatstelijk Israël. Ooit een democratisch bastion in het Midden-Oosten, nu geregeerd door een ultrarechtse partijcombinatie geleid door Benjamin ‘Bibi’ Netanyahu. ‘Bibi’ wil, sinds hij eind vorig jaar met flink veel hangen en wurgen weer aan de macht kwam de democratische rechtstaat met ‘hervormingen’ vleugellam maken om zo zijn macht te verruimen en te bestendigen.
Het is het rijmen in soortgelijke versvoeten als het trieste lot van de Weimarrepubliek, om het meest dramatische voorbeeld uit de twintigste eeuw te noemen. Maar de overeenkomstige casussen zijn niet gering in aantal en tonen alle een “onverbloemde ongemakkelijke waarheid: democratie kan zichzelf grote schade toebrengen en kan, in sommige gevallen, zelfs haar eigen ondergang inluiden.”[1]
In Israël toont de democratie zich vooralsnog weerbaar in de zin dat democratisch gezinde Israëliërs (jong en oud) krachtig in het geweer komen tegen de door Netanyahu c.s. gewilde en in de steigers gezette democratuur[2] ofwel dictocratie. De massale protestdemonstraties hebben ertoe geleid dat Bibi voorlopig moest inbinden en zijn hervormingen opschorten.
De hete vuren waarvoor de democratische rechtstaat in de wereld staat, bereiken in rap tempo calorische piekwaarden. In de meeste landen zullen de eerstkomende verkiezingen hoogstwaarschijnlijk gewonnen worden door degenen die kapitaalkrachtig genoeg zijn, al dan niet gesteund door buitenlandse (statelijke) actoren, om de meest geavanceerde AI (kunstmatige intelligentie) software in stelling te brengen, naar wij vrezen!
De ook ‘op’ ons dorp ‘wereldberoemde’ Jamaicaanse ska-zanger en producer Prince Buster (RIP) zong indertijd al waarschuwend: ‘It’s later than you think!’
[1] Bastiaan Rijpkema: Weerbare democratie. De grenzen van democratische tolerantie. Amsterdam: NwA’dam, 2022.
[2] Democratuur (een samenvoeging van democratie en dictatuur) is een schijndemocratie, een dictatuur gestoken in ‘de nieuwe kleren van de keizer’.
.