Mexicaanse Hond januari 2024
AD 2023, het zopas ter ziele gegane jaar, mag met een in vitriool gedoopte kroontjespen worden bijgeschreven in de Kroniek der Anni Horribiles. “Wij kregen dit jaar”, sprak de anders zo afgemeten deftige NPO-verslaggever op Oudejaarsdag, “een bak ellende over ons heen”. Rampspoed en droefenis waren ons deel, – zowel publiek als particulier.
Tellen wij onze ‘zegeningen’? (Geo-)politiek presenteerde zich een tsunami aan negatieve ontwikkelingen. Oorlogen (ordinair ‘landje pik’ en andere usurpatische activiteiten), gewapende conflicten (of andere eufemismen) etc. die allengs bloediger en gruwelijker werden uitgevochten; de zoveelste etnische zuivering van Armeniërs, nu in Nagorno-Karabach, – de wereld staat erbij en kijkt weg; de snelle opkomst van ‘Grote Dictators’1, – auto- en theocraten in vaak toch al wankele democratiën; klimaatveranderingen en flankerende milieucatastrofes en wat niet al aan malheur. Om maar te zwijgen van particuliere sores en bekommernissen.
En AD 2024 dreigt “een conflictrijk en onrustig jaar” te worden met name voor wat betreft aanvallen (zowel extern als intern) op onze nationale veiligheid. Daarvoor waarschuwt de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD). Daarbovenop alarmeert het jongste onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), dat één op de vijf Nederlanders politiek en overheid niet langer vertrouwt en vindt “dat het hele systeem maar het beste omvergeworpen kan worden”.
Turkmenistan? Transnistrië? Toeva? Welnee, het SCP onderzoek betreft Nederland, onze eigenste moerasdelta, waar vrijheid, rechtsstatelijkheid, democratie, gelijkheid voor/van een iegelijk, (nog) hoog in het vaandel staan. Zeker vergeleken met andere ‘democratiën’ in deze, in dat opzicht, steeds meer verloederende wereld, is dit natte landje het reëel bestaande Shangri-La. Maar u mag (nog) rustig gaan slapen want het SCP stelt opgelucht vast dat een meerderheid van de Nederlanders “tevreden is met het functioneren van de democratie”. Ook blijft het vertrouwen in de rechtspraak en de politie hoog. Is het betonrot dan toch te stoppen?
Nog is Oekraïne niet verloren, om de Dabrowskimars (het Poolse volkslied) te parafraseren. Maar hoe lang nog? Poetin mag nu luidkeels de aloude Amerikaanse rhythm & blues-soul ballade ‘Time is on my side’2 blèren. Het zwakke tegenoffensief van de Oekraïners lijkt onwrikbaar vastgelopen in de loopgraven; de westerse steun aan Kyiv is tanende onder aanzwellende kritiek van (vaak (on)verholen Poetin-gezinde) politici en dito publiek. In het Amerikaanse Congres passen (ultra) rechtse, Poetingezinde Republikeinen ongegeneerd chantage- en blokkadepraktijken toe als het gaat om de door de president gewenste continuering van de steun aan Oekraïne.
In de EU mag de ‘kleine’ Hongaarse dictator kennelijk naar believen dwarsliggen zodra de naam ‘Oekraïne’ valt. En dan is er de oorlog in Gaza die nu alle media aandacht eist en krijgt. Kortom, het valt te vrezen dat, ondanks de ophanden zijnde ‘donatie’ van “tenminste 18” Nederlandse F-16 gevechtsvliegtuigen aan Kyiv, Oekraïne zal moeten buigen voor de Russische Beer. Volgens columnist Simon Rozendaal in EW (29-12-’23): “Het meest positieve scenario is dat Oekraïne bij de NAVO of Europese Unie komt, maar zijn oostelijk grondgebied en de Krim moet afstaan. Kwaadaardigheid en agressie worden beloond.”
Te vrezen valt dat dan andere dominostenen in de voor-, achter- en zijtuinen van het Kremlin, meer of minder snel ook zullen vallen. En dan is het Westen pas goed in de aap gelogeerd.
Intussen klauwt in ons ‘gave land’ met de dag het antisemitisme agressiever om zich heen. Nu is het al zover dat abonnees van het Nieuw Israëlitisch Weekblad, de krant ‘onder couvert’ besteld krijgen. Zelfs de besteller, je kunt tenslotte niet weten, nietwaar, ziet bij een eerste blik niet dat het om een joodse publicatie gaat. Nederland AD 2024! Terwijl de geschiedenis haar vlekkerig krassende kroontjespen en beduimelde poëzieboekje pakt om te gaan rijmen.
Ik wens u vanuit het diepst van mijn hart: Gezond, voorspoedig en vredig 2024.
1 The Great Dictator (1940) is een film geschreven en geregisseerd door Charlie Chaplin. Het is vooral een satirische kijk op de toenmalige dictator Adolf Hitler.
2 In Europa het best bekend in de versie van de Rolling Stones uit 1964.