‘Generatie D’! Die kent u vast! ‘Generatie D’. Defensie zoekt naarstig naar representanten van die generatie: in Newspeak heet dat: “Jongeren met de juiste mindset, kortweg ‘Generatie D’ genoemd”.

Juist ja, - dus niet die hordes jongeren die staan te ‘chillen’ bij u op de hoek of in het aanpalende winkelcentrum, - die zouden wellicht glazig staan te kijken bij het woord ‘mindset’. Men nam derhalve ‘arbeidsmarktcommunicatiebureau Steam’, nomen est omen, in de arm om een ‘kekke, gave, vet-coole’ wervingscampagne in elkaar te steken. Vermoedelijk à raison van een riant gevulde buidel. Ja, men spreekt van een “mentaliteitscampagne” en dat mag wis en waarachtig wat kosten.

Ai, sloegen wij daar toch de plank even lelijk mis. Alle jongeren zijn welkom, blijkt uiteindelijk “We kijken naar je talenten en zoeken naar een rol waarin je die talenten kunt ontwikkelen”, maakt Robbie Bax, campagnemanager bij Defensie, ons diets. Het wordt nog een hels karwei om voor al die ‘talenten’ een ‘rol’ te vinden waarin ze uitbundig kunnen bloeien, wat ik u brom!

Ai en driewerf ai! Wat zijn we aan het minkukelen. Volgens columnist Van Roosmalen in de NRC, u weet wel ‘slijpsteen van de geest’, is ‘Generatie D’, Defensie Newspeak voor “kanonnenvlees, mensen die zichzelf tussen u en de vijand werpen”. En dat zijn, naar wij dachten, niet bijvoorbeeld de “hartstochtelijk zoenende dames” in het wervingsvideoke.
Toen ik ze voor de eerste keer zag langskomen dacht ik, vastgekit in vooroorlogse sjablonen, ‘ach, een modern soort marketentsters’. Heel fout, besefte ik pas toen ik vermanend werd toegesproken door mijn partner en nog net niet die corrigerende klapjes kreeg die ik kennelijk verdiende.

Iets geheel anders nu: de oorlog in Oekraïne. Opdat we niet vergeten, in deze meidagen, dat er per automobiel een dagreis gaans van hier, een oorlog woedt die bedreigend is voor de westerse-democratische way of life.

Wij gaan dus zware wapens leveren aan Oekraïne om de Russische agressie verder succesvol het hoofd te kunnen bieden. Prima voornemen en vooral snel de daad bij het woord voegen. Blijven de prangende vragen waarom wij dat niet eerder deden en waarom worden de (komende) leveranties aan de grote klok gehangen en breed uitgemeten in de media? Weg verrassingseffect!

Nederland doet dapper mee en gaat pantserhouwitsers op de trein naar Kiev zetten. Uitstekend! Maar wij zouden Nederland niet zijn als hierover niet een discussie was losgebarsten die Poetin c.s. in hun pantservuist doet schateren. Wij zouden die houwitsers zelf hard nodig hebben. Door die wapens weg te geven hollen wij ons “leger” uit en brengen onze veiligheid in gevaar. Het krokodillentranen plengen en tandengekners in de media was dan ook niet van de lucht.

De gewezen KGB-kolonel in het Kremlin mag overigens rekenen op een stoet machtige (politieke) vrienden in Europa. In Frankrijk met mevrouw Le Pen bijvoorbeeld. En vergeet niet de Poetin-Liebhaber bij de vleet in Duitsland waar zowat de hele top van de Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD), van vergeven is. De (Duitse) sociaaldemocraten die indertijd door Lenin en bentgenoten werden uitgekotst en naar “de mestvaalt der historie” verwezen als verachtelijke ‘renegaten’. Een hersenverwekende cocktail van Stockholmsyndroom en oorlogstrauma? Wie zal het zeggen! Maar, sprak niet Gerbrand Adriaenszoon Bredero alreeds: “Het kan verkeren”? Welnu, de nazaten van die renegaten doen er alles aan om Oekraïne niet te hoeven helpen en, als het al gebeurt, tegen heug en meug.

Maar zie, de wonderen zijn de wereld (nog) niet uit: men gaat zowaar (zware) wapens leveren aan het met doodsverachting vechtende Oekraïne. “Ich glaub’ mein Schwein pfeift”, zal de verbijsterde stamgast boven zijn literpul brommen. Achtung! - het betreft wel, om het Kremlin niet al te zeer te ontrieven, ruim veertig jaar oude meuk. De Oekraïnse ambassadeur vroeg dan ook met klem om modernere wapens: Leopard- en Mardertanks en niet die obsolete Gepard roestbakken.

Uit recent Fins onderzoek bleek overigens dat Poetins oorlogskassen niet eerder zo riant gespekt werden door verkoop van door EU-sancties verboden Russische waar aan Europa. Niet in de laatste plaats aan Nederland. Poetin mag en kan vooralsnog gerust huishouden in Oekraïne. Met dank aan het standvastige (West-)Europa.

“Nederland staat er geharnast in!” Minister Wopke Hoekstra, rookie op Buitenlandse Zaken, waarschuwt Rusland op strenge toon dat het mag rekenen op ongekend zware sancties mocht het een vinger uitsteken naar Oekraïne. Neen, het westen is het uit de hemel vallen van ‘groene marsmannetjes’ die de Krim onverhoeds annexeerden voor Moedertje Rusland niet vergeten.

Wij staan er dan ook geharnast in en ook de EU liet zich, hoewel niet unisono, - met name Duitsland houdt zich angstvallig gedeisd -, niet onbetuigd. Wordt het menens? Daar heeft het veel van weg. Nederland stelt de gloednieuwe F-35’s en “landgebonden eenheden” beschikbaar ten behoeve van de snelle interventiemacht van de NAVO die “de afschrikking en verdediging” versterkt, schreef minister van Defensie Kajsa Ollengren aan de Tweede Kamer.

Alleen maar dreigen met economische sancties mochten de Russen hun legeroefeningen over de Oekraïense grens heen willen voortzetten, “is een gepasseerd station” sprak Hoekstra resoluut in de volksvertegenwoordiging. In de rug gesteund door de minister van Defensie kondigde hij dan ook het eerste pakket militaire maatregelen aan.

Versterking is broodnodig. Zo ook de hulp van grote broer Amerika want Europa is bij lange na niet in staat zich de Russische beer van het anorexia defensielijfje te houden. Dat zeggen zowel Hoekstra als CDS Onno Eichelsheim. “Is Europa, zij het in een NAVO- of een EU-kader, tot actie in staat? En hebben we de nodige capaciteiten om onze belangen te verdedigen. Het algemene antwoord is: nee dat doen we niet”, sprak de CDS onlangs onomwonden.

De Duitsers houden ook in dit geval de Teutoonse kaken stijf op elkaar. Een vlagofficier leek zich zelfs met gusto in het kamp van de Russische ‘Babaika’ (boeman) te scharen door op te merken dat die terecht vraagt om “respect en veiligheidsgaranties”. De viceadmiraal heeft inmiddels het veld moeten ruimen, maar toch! Gazprom: de machtspositie van Rusland als de grootste pusher van gas aan Europa, zou wel eens het (fatale) effect van een fragmentatiebom kunnen sorteren binnen de Europese Unie.

Onderwijl in Nederland, het eertijds zo ordelijke, keurig aangeharkte landje, onder het schild met de trotse wapenspreuk ‘Je maintiendrai! Ik zal handhaven!’ Maar daar is ernstig de klad in gekomen, sinds ordehandhavers met name in de beginjaren ’60, in toenemende mate van doen kregen met gezagsondermijning, gedoogbeleid op velerlei gebied en niveau, en het uniform van de diender zijn gezagsuitstraling goeddeels verloor. Het devies van de gekleineerde regenten werd allengs: ‘Ik zal met graagte gedogen’.

Corona legde de teloorgang van waarden, normen en gezag meedogenloos bloot en het wachten is op de doodsteek, - de coup de grâce! Immers, wat zien wij gebeuren? ‘Gezagsdragers en -handhavers’: burgemeesters, politiechefs e.a. beklimmen, - kinderen van de jaren ’60 -’70 die ze zijn -, onbekommerd het mediapodium om onomfloerst mee te delen dat ‘handhaving’ geen of lage(re) prioriteit geniet in hun respectievelijke balboekjes.

Zelfs de voorman van het Veiligheidsberaad (voorzitters van de 25 veiligheidsregio’s die ons land telt) Hubertus Maria Franciscus Bruls, burgemeester van Nijmegen, lijkt zijn neiging tot ‘gedogen’ in plaats van handhaven, bij tijd en wijle nauwelijks te kunnen intomen.

De bekroonde auteur Ilja Leonard Pfeiffer hekelde dit subversieve gedrag in een recente column (HP 20-01-22). “Het feit dat de lokale overheid openlijk ingaat tegen de landelijke regering, is niet zomaar een ludieke protestactie, een onschuldig signaaltje aan Den Haag of een kwestie van een oogje dichtknijpen om de lieve vrede te bewaren. Het is niets minder dan een constitutionele crisis, in die zin dat de machtsverhoudingen zoals ze in de Grondwet zijn verankerd willens en wetens worden genegeerd. Het is, helemaal los van wat we van de pandemie en de coronaregels vinden, een buitengewoon ernstig feit. Een overheid die geen gezag afdwingt, verliest zijn gezag. Iedereen die kinderen heeft opgevoed, weet hoe dat werkt.”

Waarvan akte! Waakzaamheid is geboden!

Zijn de dagen van de (parlementaire) democratie geteld? Het autoritarisme schiet mondiaal (weer) wortel en bloeit in steeds meer landen uitbundig. De (wannabe) autocraten rukken in slagorde op of bezetten alreeds het regeerpluche. Ook aan en in de (rafel)randen van de Europese Unie is het loos. Herman Tjeenk Willink, gezaghebbend (in)formateur van menig kabinet, voormalig vicevoorzitter (‘onderkoning’) van de Raad van State, waarschuwt al veel langer voor ‘betonrot’ die zich invreet in de democratische rechtsorde.

De eerbiedwaardige staatsman van PvdA-huize bevindt zich in dit opzicht in het sacrosancte gezelschap van paus Franciscus die zijn grote bezorgdheid uitsprak over de politieke ontwikkelingen in Amerika, Europa en elders. Ontwikkelingen gericht op uitholling en ondermijning van de democratie. In Amerika, het zelfbenoemde en vaak aanmatigende ‘baken van de democratie’ wordt het, sinds kort, bepaalde (etnische) groeperingen (weer) moeilijk of zelfs onmogelijk gemaakt hun (grondwettelijk) stemrecht uit te oefenen.

Hier in Nederland intussen stelt men ons alvast “tribunalen” in het vooruitzicht. Dat mochten wij althans onderlaatst vernemen vanuit het ‘hart van onze parlementaire democratie’, - de Tweede Kamer. Autoritaire vergezichten die ons werden geschilderd door een verbeten ogende Forum voor Democratie afgevaardigde. En getuige het veelvuldig ge- en misbruik van het woord, vast niet in de volkenrechtelijke zin van ‘Neurenberg’, ‘Tokio’ en meer recent ‘Joegoslavië’ en ‘Rwanda’, maar als instrument der wrake.

De powers that be in beide Kamers van de Staten Generaal reageerden als door een venijnige wesp gestoken. Er werd zowaar een verbod ingesteld op het gebruik van het woord in de volksvertegenwoordiging. Een jammerlijke autoritaire reactie op een vanuit een hang naar autocratie geïnduceerde provocatie.

‘Oh Nederland geef mij rijst met kouseband’, decennia geleden een aanstekelijk lied dat met liefde en respect voor het moederland gezongen werd door ene Max Woiski Jr., - een inwijkeling uit het voormalige wingewest aan gene zijde van de oceaan. De laatste tijd slaken velen meermaals de verzuchting: ‘Oh Nederland, waar is het toch misgegaan?’ of ‘Oh Nederland, geef ons een krachtig kabinet dat het Defensiepersoneel met waardering en respect bejegent’. Defensiepersoneel dat weer bressen moet dichten en verdedigen die corona in al haar nieuwe en uiterst besmettelijke variantvermommingen geslagen heeft en slaat in onze fragiele, Hollandszuinig bemenste (gezondheids)zorg.

IC-baas Gommers ziet een nog dreigender wolkbreuk hangen mocht ‘code zwart’ zich aandienen. Dan zal “het leger” moeten worden ingezet ter bescherming van de ziekenhuizen tegen rabauwen en rampokkend janhagel als die zich op 19 november jl. in Rotterdam (Coolsingel) manifesteerden. ’Oh Nederland, oh Nederland, oh pronte, koene Nederlandse Maagd waar raakte u definitief de weg kwijt?’

Ondertussen in het oosten van het continent. Terwijl hij de Baltische staten militair de stuipen op het lijf jaagt, trekt de vierkant bekaakte Autocraat in het Kremlin, Vlad I, die meedogenloos korte metten maakt met zijn tegenstrevers of wie daarvoor door moeten gaan, een angstaanjagende troepenmacht samen in het oosten van Oekraïne. Volgens Amerikaanse intel mag Kiev begin 2022 een inval verwachten.

Zo’n invasie is in het geheel niet denkbeeldig met de Krim als recent onthutsend voorbeeld. Bovendien zou zo’n vermetele actie voor tsaar Vladimir (zijn naam betekent, omineus genoeg, ‘heerser van de wereld’) winnen aan historische betekenis als hij haar kan pushen als de bevrijding van Oekraïne (‘Klein Rusland’) waar de wieg gestaan zou hebben van (de christelijke beschaving van) het oude ‘Roes’ (het Kievse Rijk). In Kiev namelijk werd Vladimir de Heilige ofwel Vladimir van Kiev gedoopt, waarmee de kerstening van het vroegmiddeleeuwse Rusland, begon.

Vroeger lag bij hoog tot laag in het land van de Mexicaanse hond als jammerklacht in de mond bestorven: ‘Arm Mexico, zo ver van God, zo dicht bij Amerika’. Vandaag de dag is meer actueel en accuraat: ‘Arm Oekraïne, zo ver van God, zo dicht bij het Rossija van Vlad 1 de Potentaat’.
En het westen staat er handenwringend bij en kijkt ernaar. Oekraïne is (nog) geen bondgenoot en hangt er, wat de EU betreft, zo’n beetje half en half bij. Amerika dreigt met “ingrijpende sancties” dixit Biden, maar moet ook rekening houden met de Europese bondgenoten als gretige consument van gasgigant Gazprom. Vlad zal er vast geen bordje borsjtsj (rode bietensoep) voor laten staan.

U hoeft geen waarzegger te zijn om te kunnen voorspellen dat hervatting van de Koude Oorlog, boven op de al gaande cyberoorlog, nabij is.

A pesar de todo (Mexicaans voor ‘ondanks alles’): Gezegende feestdagen toegewenst!