Hier in de polder was het verleden Zondag 4 mei, stiller dan op ‘doordeweekse’ Zondagen. Zelfs de ‘kwalitaria’ van ‘Boer Bertus’ (eigenlijk een gewiekste inwijkeling uit de grote stad die een paar jaar geleden zwaaiend met een kloeke zak duiten de originele Bertus uiteindelijk naar de gallemiezen hielp), lag er verlaten-rustig bij.

Een schril contrast met onze ‘metropool’ waar zelfs op de Nationale Plek voor het jaarlijks herdenken van onze doden en gevallenen, het al een handvol jaren niet mogelijk is op 4 mei luttel twee minuten waardig, respectvol stil, te zijn. (Beroeps)demonstranten, activisten van uiteenlopende pluimage, blijken juist op dat moment, niet bij machte het fatsoen op te brengen om hun ongenoegen met wat dan ook in Nederland en de wereld, op een ander moment of elders de vrije loop te laten.

Het heeft er veel van dat de Dodenherdenking steeds meer een speelbal wordt van actuele mondiale politieke ontwikkelingen in plaats van een nationale, samenbindende dag van herdenken en gedenken. Vroeger werden, - wij waren daar eens getuige van -, stilteverstoorders of andere onverlaten door het publiek op hardhandige wijze tot de orde bepaald. In menig (Oost-)Europees land en elders, in zonnige(r) oorden, staat op disrespect en dedain voor zulke nationale, saamhorige momenten, niet minder dan langdurige eenzame opsluiting in ‘tijgerkooien’, - naar het voorbeeld van de Vietcong.

Ook ‘alternatief’ herdenken op zulke, vroeger onaantastbaar geachte dagen, schijnt in opmars te zijn. In ieder geval in bepaalde kringen die kennelijk met goesting ‘nuttige-idioten-diensten’ verlenen aan buitenlandse organisaties en bewegingen die officieel in het Westen niet reçu zijn.

Ambtenaren die het niet eens zijn met enig beleid van de regering, verzamelden zich in Den Haag, waar anders?, voor het maken van een politiek statement op de dag waarop Nederland zijn doden en gevallenen in de Tweede Wereldoorlog herdenkt. Men grossierde met ostentatief gedragen halsbedekking die de buitenlandse sympathieën verried. Het bleek te gaan om een “bijeenkomst voor slachtoffers van de ‘genocide in Gaza’.”
Volgens weekblad EW zou uit de keuze voor dag en tijdstip blijken “dat het niet gaat om een oprechte herdenking, maar om een politiek statement – respectloos bovendien.”

Ons lijkt het simpel. Wie als ambtenaar niet langer de gezworen/beloofde loyaliteit jegens de overheidswerkgever kan opbrengen, rest, naar wij dachten, weinig meer dan de matten ten kantore oprollen en al of niet boudérend wachten op ideologisch minder gure tijden. Of, wellicht slimmer, ga de politiek in en begin op dat podium met je agitprop-campagne!

Ook op Bevrijdingsdag, op het 5 Mei Plein en het herdenkingsmonument Blote Jan-Blote Gerrit in Wageningen, waar elk jaar het Bevrijdingsvuur wordt ontstoken, gingen de vrijheidminnende reltrappers weer rücksichtslos door het lint, als vanzelfsprekend gebruikmakend van de nationale, met veel bloed, zweet en bittere tranen herwonnen, vrijheid. Hun eigen vrijheid is heilig maar dat van anderen mag met voeten worden getreden tot het moment daar is dat ze wordt afgeschaft. Men, wie is de hermandad (nog) niet bekend (“de camerabeelden worden bestudeerd”), vergastte minister-president Schoof en zijn Poolse collega en gast Tusk, op een rookbom. Falende of ontbrekende veiligheidsmaatregelen om zulke wandaden in de kiem te smoren? Wie zal het zeggen?

Volgens de hermandad was de beveiliging adequaat en alert. Een citaat van haar website (politie.nl): “Vooraf en tijdens de evenementen is er veel samenwerking en contact tussen de organisatie, politie en gemeente. (-) In Wageningen waren veel politieagenten aanwezig. Zowel opvallend in uniform als onopvallend in burger. Vooraf zijn duidelijke afspraken gemaakt over de samenwerking tussen beveiligers vanuit organisatie en politie. Dit kan dus betekenen dat eerst beveiligers ingrijpen en vervolgens de politie het overneemt. Op het 5 mei plein waren politieagenten (zowel opvallend als in burger) snel bij het incident en hebben zij de aanhoudingen verricht. (-) Er waren vooraf bij ons geen signalen bekend over een mogelijke verstoring van de openbare orde tijdens het Bevrijdingsfestival. Betrokken partijen gaan de voorbereiding van en inzet tijdens het evenement, met het oog op het gebeurde, evalueren.” Benieuwd wat de uitkomst van deze polderevaluatie zal zijn. Benieuwd ook welke (mondiale actueel-politieke) invulling en vormgeving onze Nationale Dodenherdenking te wachten staat.

“Onze gemeenschappelijke waarden zijn niet meer zo gemeenschappelijk”, stelde Christoph Heusgen, voorzitter, 2022-2025, van de Veiligheidsconferentie in München (MSC), vast in zijn slottoespraak. Bevangen door hevige emoties liet de Duitse diplomaat en overtuigd atlanticus met een formidabele staat van dienst, zijn tranen de vrije loop.

Heusgen ‘trok het even niet meer’ na de “onacceptabele”(1) anti-Europa-tirade van de Amerikaanse vicepresident James David (JD) Vance. Kort daarvoor had zijn minister van Defensie, de voormalige tv-host en nationale gardist Peter Brian (Pete) Hegseth, al het schofferende grondwerk verricht met zijn drieste mededeling dat Oekraïne de door Rusland bezette gebieden moest afstaan en een NAVOlidmaatschap definitief kon vergeten.

Het beeld van de Duitse diplomaat, die het te kwaad kreeg, markeerde het einde van tachtig jaar hechte trans-Atlantische bondgenootschappelijke banden. De epiloog van het al in de periode 2017-2021 door Trump aangekondigde onthalzen van de NAVO (“I don’t give a shit about NATO”) (2), het verraad van Europa, inzonderheid Oekraïne, dat bestie Vladimir Vladimirovitsj (Vlad I de Grote) met alle egards op een presenteerblaadje krijgt aangeboden. Tja, wie het gore lef heeft de wapens op te pakken om zijn eigen grondgebied te verdedigen tegen macht- en landhongerige megalomane agressors, krijgt van de nieuwe machthebbers in Washington ongenadig op zijn falie.

Het, volgens politieke analisten, zorgvuldig geregisseerde ‘eindspel’ werd ingezet op vrijdag 28 februari 2025 in het Oval Office, met de geplande publieke vernedering en (poging tot) politieke executie van Zelensky, ten overstaan van het voltallige kabinet. De opmaat in het ‘Humiliate & Kill Zelensky’ draaiboek kwam van een pro-Trump journalist die de Oekraïnse president berispend toesprak: ‘Hoe hij het bestond om niet in pak gestoken de Amerikaanse president te ontmoeten.’

Vervolgens werd het script in rap tempo afgedraaid met als apotheose een woedende Trump die Zelensky als “respectloos en ondankbaar” neerzette en hem verweet met ‘vuur van een Derde Wereldoorlog te spelen’. De Oekraïnse staatsman werd schril afgeschilderd als oorlogshitser, een roekeloze vechtjas die alleen maar door Amerikaanse steun de “tough guy” kan uithangen. “Een geplande politieke overval” volgens de Britse omroep BBC, die bekwaam werd uitgevoerd. Zelensky/Europa is de kwaaie pier. En over Poetin geen kwaad woord of Donald en JD worden cholerisch.

“There’s a new sheriff in Washington”, lichtte JD met een niet mis te verstane wild-west-frase, de herijking en -invulling toe van eeuwen aan “gemeenschappelijke waarden” tussen Amerika en Europa (de koloniale stichter van het huidige Amerika). Hij vergat evenwel de naam te noemen van de nieuwe wetshandhaver: Vlad I de Grote, die intussen met hofhouding en al, zijn intrek heeft genomen in het Witte Huis. Daar zijn inmiddels in ijltempo de aloude bordjes verhangen ter bevestiging van de nieuwe as: Moskou-Washington tegen (het huidige) Oekraïne, de NAVO, de EU. De fanatieke woordvoerder Donald J. Trump, legde als amuse, alvast de schuld voor de drie jaar durende bloedige, nietsontziende Russische agressieoorlog op het bureau van de “verafschuwde” Oekraïnse president. “You should’ve never started (the war)”, kreeg “dictator” Volodymyr Oleksandrovytsj Zelensky vanuit het Witte Huis toegebeten door His Master’s Voice-hondje Nipper en zijn sidekick, JD, - de ‘incarnatie’ van Rataplan (3) als sluw, geniepig vals kuitenhappertje.

“Er kan een dag komen waarop Oekraïne ‘Russisch’ zal zijn”, liet Nipper eerder weten, het ‘Kremlin-narratief’ uitdragend dat nu richtinggevend is in het Amerikaanse ‘transactionele’-‘what’s in it for me’-buitenlandbeleid. De toekomst van Oekraïne en Europa wordt intussen, zonder hun inbreng, beklonken in ‘ouwe-jongens-krentenbrood’-sfeer in Riyad, Saoedi-Arabië of ergens in het Midden-Oosten! Na afloop van hun gezamenlijke, ongehoord beschamende vertoning in het Oval Office, bleken Trump en Vance in hun nopjes over het verloop van de strafexpeditie tegen Zelensky. “This is going to be great television”, stelde His Master’s Voice vergenoegd, handenwrijvend vast. Bent u daar nog?!

1. Reactie van de Duitse Defensieminister, Boris Pistorius:https://tinyurl.com/yc3646jj
2.  Geregistreerd door Trumps voormalige nationale veiligheidsadviseur, John Bolton.
3. De oliedomme hond van stripheld Lucky Luke.

De wapens oppakken om een agressor buiten de deur te houden? Ammehoela! Mij niet gezien! Onderzoeksbureau Ipsos I&O wilde, begin december, van 1.133 Nederlanders (18 jaar en ouder) weten of ze bereid waren de wapens op te pakken als de ‘oorlogsnood’ aan de man is[1]. Slechts “één op zeven (17%) zegt zelf bereid én in staat te zijn mee te vechten. Onder mannen van 18-34 jaar is dat 30%.”

Er waren eens tijden, is mij ooit diets gemaakt, dat een iegelijk bereid was terstond musket, (indertijd buitgemaakte) Luger en ander beschikbaar (antiek) wapentuig, uit het vet te halen om de vijand te lijf te gaan. Hoe anders is het nu? Are we really doomed of is er nog hoop?

Nou, ik heb daar een kokosnoot-hard hoofd in. Somberman lijkt soeverein te heersen. Volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau, SCP, is “de stemming over het land als geheel (-) somber: 58% van de Nederlanders vindt dat het de verkeerde kant op gaat.” Men ervaart en wordt steeds vaker geconfronteerd met (maatschappelijke, politieke) conflicten.

De blik moet meer naar binnen, op de problemen in eigen land, gericht worden en minder op het buitenland, vindt de meerderheid van de Nederlanders (63%). Maar geheel en radicaal kappen met internationale samenwerking? Dat dan weer niet! Er is een “breed gedeeld besef” dat samenwerking met buitenlandse partners noodzakelijk is, gegeven onze “open economie en kleine defensiemacht”.

Intussen grijpen de geopolitieke veranderingen in de grote boze buitenwereld in rap tempo om zich heen. De wereld is lang niet meer zo ordentelijk en overzichtelijk opgedeeld als in de ‘ijstijd’ van de Koude Oorlog. Neem nu Syrië, solide geacht steunpunt en satraap in het Midden-Oosten (in de hoogtijdagen) van de Sovjet-Unie (Rusland), Iran (Hezbollah, Hamas), Turkije. Op een achternamiddag wordt door die beschermheren (noodgedwongen, verzwakt door (proxy-)oorlogen, interne conflicten etc.) besloten het land op te geven. Dit uit de aard der zaak zeer tot ongenoegen van Bashar Hafiz al-Assad die mokkend en pruilend de wijk moest nemen naar Moskou.

Onderwijl stonden de toekomstige slachtoffers te juichen bij de intocht van de nieuwe machthebbers: terreurorganisatie Hayat Tahrir al-Sham (Organisatie voor de Bevrijding van de Levant). Haar leider, de omineus bebaarde Ahmed Hussein al-Sharaa alias Abu Mohammad al-Julani, sloeg een flemend “gematigde” toon aan die het Westen als zoetgevooisde ‘Duizend-en-een-nacht-muziek’ in de goedgelovige, naïeve oren klonk.

Een beproefd recept, in 2021 handig ingezet door de Taliban om het gretige Westen zoete broodjes te serveren. De Afghaanse vrouwen en andere minderheden die niet het absolute Taliban-gedachtengoed zijn toegedaan, worden sindsdien hardhandig geconfronteerd met de maatschappelijke ordening van de rechtlijnige ‘theologiestudenten’. In de VS, het voormalige baken en schoolvoorbeeld van democratie en rechtsstaat[2], treedt, als het goed is, binnenkort een oude/nieuwe opperbevelhebber, aan. Hij heeft strijk en zet beloofd dat er onder zijn regiem veel, zo niet alles, wat zijn voorganger voor sacrosanct hield, overboord wordt gegooid. Europa, de EU, de NAVO mogen hun kippenborstjes grondig (laten) beregenen. Oekraïne wordt uit- en overgeleverd aan chum and buddy Poetin. Het narratief, het perspectief, is overigens nu geheel ten faveure van Poetin gekeerd. Men rept nauwelijks meer over de voortdurende, brute, schaamteloze Russische agressie.

Het Westen lijkt nu bevangen door een, door Chamberlain[1] geïnspireerde, apaiserend geachte toegeeflijkheid jegens het Kremlin waarbij Oekraïne dient als slachtlam. Geef Rusland de oblasten Donetsk, Loehansk en andere bezette gebieden en de expansiehonger en usurpatiedrift van de ‘Beer’ is (voor even?) gestild.

Als dit geaccepteerd beleid wordt kunnen wij in Chihuahua uitzien naar de terugkeer van Texas, Californië, Florida, Arizona, New Mexico en andere geroofde en ‘gekochte’ regio’s in de Mexicaanse moederschoot. Kunnen de Russen bovendien met recht Alaska terug claimen! Wat een koddige gedachte!

Naar wij ernstig vrezen kan Kyiv het in 2025 en daarna (?), gemeenzaam gezegd, shaken! Immers, in de wereld van vandaag de dag, zegevieren, lijkt het, de krachten van het kwaad. Ik wens u en de uwen andermaal: Gezond, Voorspoedig, Vredig en Veilig 2025.

[1] https://tinyurl.com/2tua7cv5

[2] Nu door velen gezien als ‘flawed/failed democracy’.

[3] Zie Verdrag van München, 30-09-1938: Het verraad en de ‘uitverkoop’ van Tsjecho-Slowakije.

.